| |
χρυσά ποτάμια κυλάνε στο σκοτάδι-
μια γερασμένη ψυχή ποτίζει τα άστρα.
μεγάλα όνειρα βυθίζονται στο φαράγγι της πεταλούδας-
μια απαλή ματιά σαν βαμβάκι -
σε σπρώχνει στο θάνατο χωρίς αγάπη.
πέτρες στολισμένες με διαμάντια-
μια παράξενη ευχή κλαίει δυνατά-
ίσως κάπου να βρίσκεσαι στη βροχή-
ίσως κάπου να κλαίς σαν τη βροχή.
τα λεύκα σου χέρια πνίγουν τους δαίμονες-
και το μυαλό σου θολώνει από ευθύνες.
πιστεύεις σε μια φωνή που κρύβεται μέσα στο φαράγγι-
ακολουθάς μια πορεία νότια-
που κάνεις δεν ξέρει αν υπάρχει.
πεταλούδες που μοιάζουν με καράβια-
κοιμούνται στη δική σου αγκαλιά-
πεταλούδες που πληγώνουν μόνο τα βράδια-
σε περιμένουν στα βαθειά νερά.
μην κλαίς για το θάνατο-
να κλαίς για την αγάπη-
που πότε δεν θα νιώσεις-
μετά από αυτό το τελευταίο βράδυ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
