| |
Αιμορραγούν οι λέξεις,
σκουριάζουν οι αναμνήσεις,
ραγίζουν οι μνήμες και αιμοσταγούν.
Φυτεύω χρώματα σε σκοτεινά φαράγγια
Σεργιανίζω σ’ απόκρημνους βράχους,
και ξεκλειδώνω τα όνειρα
η λύπη λυποχαρά να γίνει.
Ανιχνεύω την ανάσα σου.
Μυροβολεί και πυρπολεί
τη μοναξιά που με παγώνει
η μυρωδιά της
γλυκιά μυρωδιά ζωής και θανάτου.
Απελεύθερος
επιστρέφω σε χώρο που φεύγω
μα ο κόσμος δεν αλλάζει χωρίς εσένα.
Ανοίγω ρωγμές και σε διαρρηγνύω τελεσφόρα
Επιστρέφω στους τόπους που έζησα μαζί σου
Ηθικός αυτουργός
Του προαναγγελθέντος εγκλήματος.
Κάνω μακάβριες σκέψεις
χωρίς αποσιωπητικά και ενοχές
Άσε με να τις ξεπλύνω
Το αθώο αίμα με ένοχες αλήθειες ξεπλένεται.
Η αρχή και το τέλος είναι τα δύσκολα
Μην το βάλεις στα πόδια.
έχει πολύ δρόμο να κάνει ακόμα η μοναξιά μου
κι όσο μεγαλώνουμε είμαστε ακόμα πιο μόνοι.
Η αγάπη σου ένα δάνειο είναι που πρέπει να επιστραφεί.
Δεν είναι παιγνίδι το ξέρω και πονάει πολύ πίστεψε με.
Μικαερνίως απερσχοούμεν ως εργιστρίριο…
«Κι όποιος δεν καταλαβαίνει
δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
