| |
Στων άστρων το σεργιάνι
οι αγάπες χάσαν’ τον καημό
και πίσω αφήσαν’ χρόνε μου
της μνήμης σου το βιός.
Στων πλανητών τη γειτονιά
κι εγώ θα σεργιανίσω
να χάνομαι κάθε βραδιά
κι όλα να τα ξεχνώ.
Μα μια ανάμνηση γλυκιά
μέσα στο νου θ’ αφήσω
αθώοι ψίθυροι του χθες
με κάλεσαν να βγω.
Τρέχουν τα παιδιά στο καλντερίμι
κι είναι τα πόδια τους γυμνά
τ’ ουρανού την ξαστεριά να συναντήσουν
χαρούμενα στην πρώτη ξεγνοιασιά.
Χρυσοκεντήσαν’ ουρανέ το μαύρο σου σεντόνι
με την κλωστή που έγνεσε η άγια λησμονιά
μετρά η αγάπη τ’ άστρα στο μπαλκόνι
κεντά η ζωή με σταυροβελονιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
