| |
Δίπλα δίπλα μα σιωπή
η αποξένωση απειλεί
σώμα, νου και λογική.
Σκέφτομαι τόσα να σου πω
μα τη στιγμή που καρτερώ
τα λόγια παγώνουν μες το σώμα
το μυαλό πέφτει σε κώμα.
Εγκλωβισμένες όπως ζουν
χωρίς διέξοδο να βγουν,
οι λέξεις κοστίζουν ακριβά
μοιάζουν μαχαίρι στην καρδιά.
Πληγώνουν ό,τι αγαπώ
όσα ν’ αποφύγω προσπαθώ.
“Η στιγμή καραδοκεί
μη την αφήνεις να χαθεί
πέτα τις μάσκες και τα δώρα
πάρε θάρρος και προχώρα,
τη δική σου οδύσσεια ν’ αρχίσεις
και το μύθο να ξορκίσεις.”
Τη συμβουλή του φίλου θα δεχτώ
και θα κάνω ότι μπορώ.
Την εικόνα μου ν’ αλλάξω
μήπως έτσι ησυχάσω.
……………………………
Τι αμηχανία, Θεέ μου, φοβερή
πρέπει να κάνω μιαν αρχή.
Για όσα θέλω να σου πω
κάνω τη σκέψη μου φτερό
να πετάξει πέρα κει
ως της ψυχής σου την αυλή
και σα ψίθυρος να μπει
απ’ της καρδιάς σου τη ρωγμή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
