| |
| | Μαρία |  | | |
Τις αποστάσεις μέτρησε στου ασώτου γιου τα μάτια
από του πατρικού σπιτιού τα πρώτα σκαλοπάτια...
Γιε μου...
Είμαι εκείνη που ξεχνάς την ώρα της ευθύνης.
Είμαι εκείνη που δακρύζω σ’ άλλους κόσμους μακρινούς
για τους άσωτούς μου γιους. Λες αδερφούς.
Μένω κρυμμένη στης ελπίδας σου τη φλόγα, ύστατη ώρα.
Όσες ιδέες βιαστικός ξεχνάς προσπέρασες.
Γύρνα ξανά και δες στο φως πως ήδη γέρασες
μα είσαι πάντα ο μονάκριβός μου γιος
είσαι ο δικός μου ο χρυσός μοναχογιός.
Πες μου όσα έκρυψες μες της ψυχής τα βάθη. Λάθη.
Έλα κοντά μου, σε ακούω πάντα.. Πες…
Μικρές αλήθειες στις μεγάλες μας σιωπές.
Ψεύτικα λόγια και πολύχρωμες γραβάτες.
Μόνος σε αίθουσες και γυρισμένες πλάτες.
Μάνα μου είπες διώξε εσύ τις αυταπάτες.
Σε άλλους κόσμους όταν άθελά σου πέρασες
όνειρα είδες θησαυρούς μόνος σου ξέθαψες.
Είμαι εκείνη που σε κοίταξε κατάματα
γυμνή η Ψυχή σου εγώ δε ζήτησα τα τάματα
μα νυφικό απ’ την αρχή λευκό της κέντησα
για να περάσει μοναχή σε άλλα πέρατα.
Άσπρα μαρμάρινα και κρύα σκαλοπάτια
κι εκείνη μόνη μακριά σου να παγώνει
πάντα σηκώνει όλο το βάρος της ευθύνης
μένει το δάκρυ της, το κλάμα δεν αφήνει.
Είμαι εκείνη που ξεχνάς τα κρύα βράδια
στης καρδιάς τα ξεχασμένα μονοπάτια.
Δίνω, κρυφά, μα δε ζητάς την παρηγόρια
ζεσταίνει η φλόγα του κεριού τη δύσκολη ώρα.
Είμαι κρυμμένη μα σε καίω σαν τη φλόγα
σε αγκαλιάζω σε φιλώ, κρυφά σαν τώρα.
«Ποια είσαι;» ρώτησες μα έφυγες μακριά
πριν σου απαντήσω πήρες πάλι την ματιά.
Ξέχασες όρκους και αιώνιες υποσχέσεις.
Με αγαπάς, μα πάλι εσύ θα με πονέσεις.
Είμαι Εκείνη που το όνομα της κρύψανε.
Με φορέματα και αύρα με τυλίξανε.
Όμως εγώ τρυπώνω μέσα σου σα φίδι
και τυλιγμένη μένω ώσπου να με πεις «Εκείνη...»
Το όνομά μου είναι Μαρία… δεν το πρόφερα
το φως μου απλώνω, αχ για εσένα πώς υπόφερα...
Όταν σε είδα να ξεχνάς την αγκαλιά μου
στο στήθος, άδειο το φιλί και η καρδιά μου
κτυπούσε μάταια σα μεγάλο εκκρεμές
τον τοίχο άφησες λευκό, ξεχνάς το χθες.
Σ’ ένα αύριο αλήθειες λες κατέθεσες
σε ένα σήμερα ξεχνάς, πόσο με εξέθεσες…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν. | | | |
|
ΞΑΝΘΙΩΤΙΣΣΑ
15-08-2007 @ 17:03 | γλυκιά μου Δώρα. ακόμη μια φωρά η πένα σου έκανε θαύματα. ειλικρινά δεν μπορώ να αποτυπώσω αυτά που αισθάνθηκα διαβάζοντας το κείμενό σου. υπέροχο. ::up.:: | | AATON
15-08-2007 @ 23:10 | wowowowowowow!!!!! ::oh.:: ::theos.:: | | Φαληρέας
16-08-2007 @ 02:36 | Γεια σου Θεοδωρούλα μας!!!
::theos.:: ::love.:: ::wink.:: | | marakos1948
16-08-2007 @ 03:16 | μπράβο ! ::up.:: | | agrampeli
16-08-2007 @ 05:38 | πολύ πολύ ωραίο ::yes.:: ::yes.:: ::up.:: | | ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
16-08-2007 @ 11:15 | Την καλησπέρα μου και τον θαυμασμό μου. ::up.:: | | SΤAVRIANNA
17-08-2007 @ 07:06 | ::love.:: | | Θεοδώρα Μονεμβασίτη
17-08-2007 @ 12:08 | ...ευχαριστώ... | | Θεοδώρα Μονεμβασίτη
11-05-2008 @ 14:39 | χρηστος καραμανος11-05-2008 @ 12:10
Σ΄ ένα αύριο αλήθειες λες κατέθεσες,
σε ένα σήμερα ξεχνάς,πόσο με εξέθεσες...
ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΣ ΣΤΙΧΟΣ!
Helene52 11-05-2008 @ 12:18
Όταν σε είδα να ξεχνάς την αγκαλιά μου
στο στήθος, άδειο το φιλί και η καρδιά μου
κτυπούσε μάταια σα μεγάλο εκκρεμές
τον τοίχο άφησες λευκό, ξεχνάς το χθες.
AlexSAI 11-05-2008 @ 12:40 Την καλημέρα μου !!! ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
