|
Δεν είχε πια μακριά μαλλιά - θα ανασταίνουμε πόθους παλιούς
για να τ’ αφήνει ελεύθερα στη βροχή - κι αντί για τον έρωτα
ποτέ δεν έμαθα τι αλήθεια είχε - θα προσκυνούμε τη μαγεία των λέξεων
έξω φυσούσε κι έκανε κρύο - σε στίχους αγνώστων ποιητών
και μέσα είχα μια μικρή θλιμμένη καρδιά - που δεν παζαρεύουν πια
που δε χωρούσε κανένα - μόνο εκλιπαρούν
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|