| |
δρόμος απέραντος και σκοτείνός
βρεγμένος απο πρόσφατες ψιχάλες
και 'γω με καμπαρτίνα ολόλευκη
σαν ρόδι ξεχωρίζω σ'ένα πεύκο
με παστρικά οράματα
και διαμαντένιες σκέψεις
δημιουργώ τις νύκτες
που κάποτε σε θέατρο τις είχες παίξει
με σπάνια ευρήματα
και μ'ακριβά σμαράγδια
να νοσταλγώ τα όνειρα
που ρόλο πρωταγωνιστή έχεις παίξει
μια αναδρομή σε δάκρυα
σε αίμα που έχει στάξει
και τα αλμυρά τα χείλη σου
με χρώμα άγριας μέντας
να προσπαθώ να ταυτιστώ
με τα λευκα σου πέπλα
στο δρόμο αντικρύζω φως
θέλω να το φυλάξω
για να φωτίσω τη στιγμή
για να κρατήσω την ευχή
και να τη σφίξω όσο μπορεί
με μια χρυσή τανάλια
στο πλάι σου για να βρεθώ
έγω εσύ και τ'άγριο φως
ζεστά να μας φωτίζει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
