Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δρόμοι
 ...και προχωρούσα μέσα στη νύχτα... (η αναδημοσίευση λόγω έλλειψης έμπνευσης αλλά και επειδή μόλις άκουσα το "my way" του Frank Sinatra.)
 
Σ' αυτό το δρόμο σε συνάντησα.
Θυμάσαι;
Μπροστά στη γέφυρα των στεναγμών
με μια γόνδολα βενετσιάνικη αρμένιζα.
Πίσω μας η γέφυρα του Καρόλου.
-Και τι είναι στο τέλος οι γέφυρες;
Αψίδες χτισμένες με πέτρες είναι!
Είναι, όμως, οι κόσμοι που ενώνουν
και το πέρασμα που μένει από αυτές.

Πάντα στα καλοκαίρια γυρνάει ο νους.
Θυμάσαι;
Την καλλίγραμμη Ιταλίδα στο νησί;
Το λάγνο βλέμμα της μικρής στην παραλία;
Κι οι δρόμοι μας...ο δρόμος μου!
(Φτύσε με, λοιπόν, φίλε μου.
Πες μου πως έχω πάλι λάθος.
Πες μου πως είμαι ένας...
ένας υστερικός τρελλός!
Ένα άρρωστο σιχαμένο πλάσμα!
Φτύσε με! Αλλά αν δεν το κάνεις
πρέπει ν' ακολουθήσεις το δρόμο μου
...αν βγάζει κάπου).

Οι δρόμοι μας...
Πάντα σκοτεινοί κι αθόρυβοι.
Πάντα στενοί και με λακούβες.
Αχνά, κίτρινα φώτα. Φανάρια κόκκινα.
Αδιέξοδα...
Κι ο έρωτας που πονάει πιο πολύ
αυτούς που δεν ερωτεύονται.
Κι οι νόμοι...για όσους
δεν απέκτησαν ποτέ τους φαντασία.
Οι νόμοι κι οι μόνοι...
Αστείο δεν είναι, λοιπόν;
Τόσο άδειοι κι οι δύο...

Η συντρόφισσα καρδιά χάρισε
το τελευταίο της χαμόγελο
στη συνείδηση και πέθανε.
Μα οι δρόμοι στο κάτω κάτω είναι δρόμοι!
Και κάπου [I]πρέπει[/I] να βγάζουν.
Κι η καρδιά που προσπαθεί
να χτυπήσει πάλι ρυθμικά.

[align=right][I]Αύγουστος 2007, Πευκοχώρι[/I][/align]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Διάλογοι
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Μάλλον θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής...
 
TAS
21-08-2007 @ 00:24
Κι ο έρωτας που πονάει πιο πολύ
αυτούς που δεν ερωτεύονται.
Κι οι νόμοι...για όσους
δεν απέκτησαν ποτέ τους φαντασία.
Οι νόμοι κι οι μόνοι...
Αστείο δεν είναι, λοιπόν;
Τόσο άδειοι κι οι δύο...
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
Καλά Βίκτωρα, ε γ ρ α ψ ε ς !
foteinos
21-08-2007 @ 03:22
Οι νόμοι κι οι μόνοι...
Αστείο δεν είναι, λοιπόν;
Τόσο άδειοι κι οι δύο...
... με TAS ...πολύ μου άρεσε ::smile.:: ::smile.::
balistreri
21-08-2007 @ 03:48
...δεν υπάρχουν δρόμοι...
Κοίτα να δεις τι γράφει κανείς στην Καψόχωρα...
Δοκίμασε να πας και Τριστινίκα...
MASTER
21-08-2007 @ 04:02
Ευχαριστώ Τάσο, να'σαι καλά foteinos.
Τριστινίκα;;; Που είναι αυτό; Κοίτα, balisteri, Καψόχωρα το βράδυ θα βγεις για ένα ποτό, πρωί θα πας για μπάνιο, ανέμελη ζωή γενικά. Ευτυχώς που η μέρα έχει πολλές ώρες...!
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
21-08-2007 @ 04:44
Στην καψόχωρα έγραψα το τρίτο μου τραγούδι
όσο μεσουρανούσα στο Golden Beach ...αν το θυμάσαι.

Ωραίες οι σκέψεις σου Βίκτωρ. ::yes.::
TAS
21-08-2007 @ 05:29
Συγγνώμη, αλλά παρασύρθηκα...

ο Βίκτωρ
του Βίκτορος
τον Βίκτορα

Στην Δημοτική:

ο Βίκτορας
του Βίκτορα
τον Βίκτορα
agrampeli
21-08-2007 @ 07:01
πολύ ωραίο ::up.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
21-08-2007 @ 08:22
Ενίοτε βγάζουν και σε αδιέξοδα
αλλά θυμήθηκα του αγαπημένου μου Αποστολάκη (χαίνηδες) ένα στίχο που στον αφιερώνω
"ξέρεις μάτια μου πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος αφού το δρόμο τον ανοίγεις περπατώντας".
Καλησπέρα στους νόμους και τους μόνους.
::smile.::
MASTER
21-08-2007 @ 10:53
Ευχαριστώ για τα σχόλια. Προτιμώ το Βικ και για εσάς πρέπει να είναι και πιο εύκολο και γρήγορο.
socrates όταν λες το σχετικό τραγούδι, προφανώς εννοείς το "Δρόμοι παλιοί" του Θεοδωράκη σε στίχους Αναγνωστάκη, έτσι δεν είναι; ("και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανέναν κι ούτε κανένας με γνώριζε")...δεν μπορώ να σε βοηθήσω, γιατί δεν το έχω ούτε εγώ. Τελευταία φορά το άκουσα από το Μητσιά έχω την εντύπωση..
golden beach ε; ναι ξέρω...
Γειά σου Jeny, στην υγειά και του Αποστολάκη!
Καλά να είστε.
MARGARITA
21-08-2007 @ 11:43
Ποιος το σταυροδρόμι του δεν ανταμώνει Master;
έξοχο το γραπτό σου
annaΤi
21-08-2007 @ 13:37
Σε διάβασα πρώτο... σε σχολιάζω τελευταίο... (έτσι, για να σχηματιστεί το κατακάθι...)
Μιαν αγκαλίτσα, από εμένα... διότι,
αφού μαστεράκι, δεν πέθανε η συνείδηση, υπάρχει ακόμη καρδιά... κι ας μην την ακούς...
φιλιά!
justawoman
21-08-2007 @ 16:59
Master έχει έξοχες στιγμές το ποίημά σου
όπως αυτή
Κι ο έρωτας που πονάει πιο πολύ
αυτούς που δεν ερωτεύονται

μα και στο σύνολό του έλκει τον αναγνώστη

Δημιουργικές οι διακοπές σου
φιλιά

MASTER
21-08-2007 @ 17:29
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως και τις τελευταίες δεσποινίδες και κυρίες που προσήλθαν....μετράνε πολύ για μένα τα σχόλιά σας Μαργαρίτα, Άννα και Στέλλα...να 'στε καλά.
foteinos
20-02-2009 @ 03:27
http://www.youtube.com/watch?v=XiXWXKXtPmU
justawoman
20-02-2009 @ 06:54
Η φαντασία στην εξουσία
Βίκτωρα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη φενάκη απ' αυτό το σύνθημα
Το λες κι εσύ άλλωστε... μόνο όσοι έχουν έλλειψη φαντασίας χρειάζονται κανόνες
ξαναμπράβο! ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο