Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δανεικά
 Ας μου δάνειζες λίγη έρημο, τι την ήθελες την αγάπη; Για να γίνω πιο διάφανη στη μοναξιά του αύριο;
 
Πόσα χρόνια σ’ εκλιπαρούσα ζωή
να μου δώσεις κι εμένα μιαν άνοιξη
Ατόφια
Στη μέση της θάλασσας
Ν’ ακουμπήσω στους ώμους
του μικρού πλατανιού
που τρυγάει με τις ρίζες του
τις δυνάμεις του ερέβους.
Μιαν άνοιξη
έστω και με ημερομηνία λήξης

Μα εσύ κουφή απ’ τη γέννα σου

Άνθισες την ελπίδα μου
και δυό μου δάνεισες φτερά
Έρωτα μου φανέρωσες
σε πλήρη ανάδυση από νάρκη βυθού
Κι αλίμονο
ένα ζευγάρι μάτια θαλασσινά
μου χρέωσες επί πιστώσει

Άνοιξη υποπτεύθηκα, κι ενέδωσα
χωρίς καμία σκέψη
με την αλαζονεία της νεότητας
τους οιωνούς της αυστηρής Εκάτης
αψηφώντας

Τώρα η έλλειψη
σπαράσσει μέσα μου
και όλ’ αυτά τα δανεικά
επιστροφή ζητάνε
Και δε με νοιάζει ο έρωτας
ούτε της άνοιξης
το πανδαιμόνιο κάλλος
Μονάχα για τα πελαγίσια μάτια
που ερήμην μου τα πίστωσες
κι είδα τον κόσμο γιορτινό
για μια στιγμή

Τα μάτια εκείνα
τα βεγγαλικά
τα τρισδιάστατα

(Μάιος 2006)



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      blue velvet
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
marakos1948
23-08-2007 @ 08:06
πανέμορφο τρυφερή ψυχούλα ::up.::
Α.Ε. ΕΠΕ
23-08-2007 @ 08:08
Άνοιξη υποπτεύθηκα, κι ενέδωσα, να μη γυρνάω αμίλητη εδω μέσα... Καλησπέρα ποιήτρια
::love.::
agrampeli
23-08-2007 @ 08:10
δεν έχω λόγια απλά υπέροχο ::yes.:: ::up.:: ::theos.::
Χρίστος Κ.
23-08-2007 @ 08:10
Στη ζωή τα πάντα είναι δανεικά. Και ο έρωτας, και η αγάπη. Ακόμα και ο πόνος και η χαρά και η λύπη.
Καλή συνέχεια.
::smile.::
Ayane_14
23-08-2007 @ 08:16
..κ αγυριστα που λενε δηλαδη...
ofilia
23-08-2007 @ 08:33
πολύ ομορφο ::up.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
23-08-2007 @ 08:47
έλεος!
ποίημα και σχόλιο τόσο...
ουφ
περίμενε να βρω κάτι.


Σε τρεις διαστάσεις πέταξαν
τα πελαγίσια μάτια
και άστραψαν βεγγαλικά
που μ' έκαναν κομμάτια

(Σου υπόσχομαι να βρω λιγότερο κοινότυπο τέλος, αλλά μου βγήκε άμεσα - μάλλον υπό την επήρρεια ακόμα του... και το άρωμα των κυμάτων της ::rol.:: )
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
23-08-2007 @ 10:39
Όταν σε διαβάζω αναρωτιέμαι,τι μαλακίες κάθομαι και γράφω.
Την επόμενη φορά θα πάω στον γιατρό. ::theos.::
Medelegief
23-08-2007 @ 10:44
συμφωνώ με Διαμαντή Παππά...πιο σεμνά όμως... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ...και πιο ήπια.
balistreri
23-08-2007 @ 11:08
Την έρημο δεν μπορούσα....την είχα δανείσει αλλού...
ΑΙΟΛΟΣ
23-08-2007 @ 12:48
Άνθισες την ελπίδα μου
και δυό μου δάνεισες φτερά
Έρωτα μου φανέρωσες
σε πλήρη ανάδυση από νάρκη βυθού

Καθώς η ευφορία του ήλιου, η καθώς τ΄ απόβραδο
η θάλασσα - όταν σαν να διαλύθηκε πάνω της
ένα μεγάλο τριαντάφυλλο μοιάζει σαν έκσταση –
είναι σιωπηλή η αγάπη.
Τα λόγια της βρίσκονται μέσα σε βάθη
και μέσα σε χώματα πού δεν αναλύονται.
Ποτέ δεν θα γίνουν φθόγγος που ακούγεται, άρθρωση, λόγος.
Δως μου το χέρι σου.
Ίσως τα δάχτυλα μπορέσουν να βρουν το νήμα μιας λέξης.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Την αγάπη μου Στέλλα..
::hug.::
Άθη Λ.
23-08-2007 @ 15:13
υπέροχο ποίημα, άξιζε η απαγγελία του στην εκπομπή της Αναστασίας μας απόψε.... ::love.::
CHЯISTOS P
23-08-2007 @ 15:39
Οι στίχοι σου Στέλλα, φάνταζαν ακόμη πιό υπέροχοι στην απαγγελία της Οφηλίας !
Αριάδνη20/08
23-08-2007 @ 17:19
Και δε με νοιάζει ο έρωτας
ούτε της άνοιξης
το πανδαιμόνιο κάλλος
Μονάχα για τα πελαγίσια μάτια
που ερήμην μου τα πίστωσες
κι είδα τον κόσμο γιορτινό
για μια στιγμή

Στέλλα μου... ::up.::
justawoman
23-08-2007 @ 17:20
σας ευχαριστώ όλους
Οφηλία σ' ευχαριστώ ιδιαιτέρως
αν και δεν πήρα είδηση την εκπομπή σου
μπήκα κάπως αργά στο σάιτ

καλό βράδυ

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο