....Οδοιπορικό μνήμης και σκέψης....Στείρα μου ζωή , ποτέ δε γέννησες υπόπτους, μόνο ψηφίζεις κάθε τόσο άχρηστους δολοπλόκους....Επιστροφή στη γη του πυρρός....
«[B][I]Γύρω μου μόνο στάχτες , νεκρές στιγμές
Μου θυμίζουν ότι κάποτε εδώ υπήρχε μια ζωή
Εκείνη η ευλογημένη που προσδοκούσα
Κατάρες έμειναν μόνο εδώ και άναρθρες κραυγές
Γύρισε ο κόσμος ανάποδα και ανακάλυψα την ανυπαρξία μου
Έμεινα εδώ να σώσω το βιός μου
Αν δεν με βρεις , θα διαβάσεις αυτό το γράμμα
Είναι από το γείτονα του χρόνου , που απανθρακώθηκε μέσα στην αυλή του..
Μην αδιαφορείς δε θα αργήσει η φωτιά
Να κάψει και τη δική σου στέγη…»[/I][/B]
[U][B][I]Στα καμένα[/I][/B][/U]
[I]Λογαριάζω τη ζωή μου μ’ αριθμούς
Και ισόποσα διλλήματα της βάζω
Κυνηγώ πάντα με τόκους χρεωστικούς
Την ψυχή που στο συρτάρι την αδειάζω
Με δικάζω και με βάζω στο σκαμνί
Του ενόχου με αδιάσειστες αποδείξεις
Μα δε ξέρω πως ξεφεύγω απ’ τη στιγμή
Και στο τέλος οι πληγές γίνονται ενδείξεις
[B]Είναι κόκκινος απόψε ο ουρανός
Και η νύχτα πες μου απόψε που θα φτάσει
Εδώ υπήρχε ο δικός σου ο Θεός
Μα τώρα στάχτη πάλι βρέχει και μαράζι
Είναι κόκκινος απόψε ο ουρανός
Ξημερώνει με φωτιά μα δε χαράζει
Στα καμένα βγάζει ο δρόμος ο παλιός
Στα χαμένα η εποχή με κομματιάζει[/B]
Σε δηλώσεις κι ικεσίες προσδοκώ
Λαοπλάνος που μετρώ ξύλινα λόγια
Κι όταν πια δε θα ‘χω σπίτι να κρυφτώ
Μες στο γκρίζο θα μοιράζω ευχολόγια
Θα εκκενώσω την υπόλοιπη κραυγή μου
για να μη φτάσει στο βουνό η προσευχή
Κι ότι απέμεινε απ’ την καταστροφή μου
Θ’ αναδασώσω στην επόμενη ζωή
