| |
ενας ακόμη τρόπος να πληρώνεις το πάγιο
κοφτερό σαν πρωινό φως, εκτυφλωτικό
η καταστροφή έχει ήδη προπληρωθεί
φοράει τη μάσκα κατάσαρκα
πένθιμο προσεκτικό άρωμα κάτω από τα σκέλια της
πως να πάψω να φωνάζω..
ελπίδες να αλλάζουν το σχήμα του κελιού
κρεμασμένες σειρήνες υπό το κόκκινο φως
τι να κρυφαλέγανε εκεί απ'έξω απότομα, κοφτά, ενώ εγώ έκανα πως κοιμόμουν
σαν πολυτέλεια, προσευχόμαστε για βροχή, ή μια ανάρρωση της τρέλας
μια αυτοκτονία στο βάθος του καθρεύτη,
ή,
ένα χάδι στο πέτσινο μέτωπο εκείνου που δεν έφταιγε
Το ένα φτυάρι να μαζεύει από το μαύρο χορτάρι απανθρακωμένες ελπίδες
Το άλλο να μαζεύει ευθύνες
Το τρίτο να φτυαρίζει όλη αυτή την φρίκη
Ορθιος,γυμνός, τυφλός, δίπλα στο χαμό από αποκόμματα εφημερίδων
τι παράξενη μέρα
και όλο γερνάει και αστράφτει μέσα στο πλαίσιο που βάναυσα της φόρεσα
αγκαλιάζοντας μικρές σκιές
συγνώμη που σε πήρα στο δρόμο μου
συγνώμη για τον αθέατο πρόδρομο ενός καλύτερου κόσμου
ξανανοίγω τα καμένα μάτια
τι παράξενη μέρα
όλη νύχτα βούιζε το κόχλασμα του νερου στα μηνίγγια μου
όλη νύχτα φάνταζα σαν ανθισμένη ματιά κάποιου διανοητικά καθυστερημένου
βρασμένη στο ρυθμό των αισθήσεων
χεσμένη στο ρυθμό της εκλογικής εμμηνόπαυσης..
τα πάντα υποθέσεις μέσα σε ένα συλλογικό συνειδητό
τα πάντα διαπιστευτίρια
ανάπηρων
αναπολημένων
αισθήσεων
ενα βουνό μέσα στο στόμα μου
μια φωτιά στα σωθικά μου
ο χρόνος έπιανε όλο το σκεύος του παρόντος
μια καλημέρα,
πια,
να μην κατορθώνεις να πεις...
Το μαύρο σκοτάδι της κάθε ημέρας που έρχεται είναι δικό μας σφάλμα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
