Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Επιστολή
 
Με καμάρωνες μητέρα που μεγάλωνα
που δεν έβριζα, που ΄ μουν παιδί χρυσάφι
που όλο γέλαγα, δεν κάπνιζα, δε μάλωνα
με τον πατέρα που εργαζόμουν στο χωράφι.

Τώρα έφυγα από σένα και χαθήκαμε
η ζωή μες το χωριό με είχε πνίξει
ο ένας τον άλλον στερηθήκαμε
μα δε μπορούσα ν΄ αντέξω τόση πλήξη.

Στην πόλη τώρα βρίζω, πίνω, δε γελώ
μ΄ έχουν πλακώσει της ζωής οι απαιτήσεις
τρέχω απ΄ το χάραμα ως τ΄ άλλο πρωϊνό
τρώω στα όρθια, ανασαίνω εξατμίσεις.

Σπανίως φίλους συναντώ κάτι να πω
άγνωστοι όλοι και κει πέρα που νοικιάζω
γυναίκα για γάμο δεν ταίριασε να βρω
σε δυο μηνάκια τα σαράντα πλησιάζω.

Κι εδώ έχει πλήξη τελικά πολύ μεγάλη
μόνο με χρήματα περνάς κάπως καλά
μα για να βγούνε έχει τόση παραζάλη
και φτάνουν μόνο για Δ.Ε.Η και για ΝΕΡΑ.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ένα απλό Μ.Τ
 
Άθη Λ.
30-08-2007 @ 14:34
μου άρεσε από πάντα ο τρόπος που περιγράφεις την καθημερινότητα και ο τρόπος που την αποτυπώνεις στα γραπτά σου Μαργαρίτη... καλό σου βράδυ ::smile.::
margatsif
30-08-2007 @ 14:42
Στην επαρχία πάντως Παντελή, κερδίζουμε σε ζωή, δεν χάνουμε τόσο χρόνο σε φανάρια.....κ.τ.λ...έχει άλλα καλά και άλλα άσχημα βέβαια.... ::wink.::
Λύχνος του Αλλαδίνου
30-08-2007 @ 17:05
Αλήθειες που πονάνε...
Φαληρέας
30-08-2007 @ 17:11
::sad.:: ::cry.::
foteinos
31-08-2007 @ 00:46
συμφωνώ με την Αθη... εξαιρετικός ::smile.::
agrampeli
31-08-2007 @ 08:04
Κι εδώ έχει πλήξη τελικά πολύ μεγάλη
μόνο με χρήματα περνάς κάπως καλά
μα για να βγούνε έχει τόση παραζάλη
και φτάνουν μόνο για Δ.Ε.Η και για ΝΕΡΑ.

::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο