Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271253 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στον κόσμο των χρωμάτων
 Ζωγραφίζοντας, λυτρώνεται η ψυχή, βρίσκουν διέξοδο οι στενωποί κι αφουγκράζομαι καλύτερα τα λόγια της σιωπής.
 
Στη σοφίτα ψηλά
έναν ήλιο ολόφωτο ζωγραφίζω
μια παλέττα κρατώ
με τα χρώματα της λαχτάρας
στου χρωστήρα τη ρότα αρμενίζω.

Της σιωπής η διέξοδος
και της έκφρασης τρόπος παρήγορος
σε στιγμές μοναξιάς
σ' ένα κόσμο μυστήριο
ευτυχίας κατήφορος.

Ησυχάζουν οι σκέψεις
τα προβλήματα σβήνουν κι αφήνομαι
στον ειρμό της στιγμής
και στον οίστρο της έμπνευσης
ευμενώς παραδίνομαι.

Στη σοφίτα ψηλά
των χρωμάτων χορός στροβιλίζεται
ένα τόξο ουράνιο
σε ρυθμούς ξωτικούς
με τις λάμψεις ορίζεται.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Πολύ καλό και αρκετά... ρομαντικό...Σε «ζηλεύω» (με τη καλή την έννοια) γιατί θα ήθελα κι εγώ να μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο αλλά...δυστυχώς...δεν έχω καμία τέτοια κλήση...Οπότε...εύχομαι να μπορέσεις να συνεχίσεις αυτό που κάνεις και πάντα να σε ταξιδεύει σε ευχάριστους κόσμους...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που θυμάμαι να έχω standard εδώ και χρόνια είναι η φαντασία μου(πως λέμε:.. δε φταις εσύ η φαντασία σου τα φταιει...ε κάπως έτσι συνδύασε το...χι) και ο κόσμος ο δικός μου γενικότερα...Σχετικά με τους τρόπους έκφρασης όμως... τα τελευταία χρόνια τους έχω ανακαλύψει και θα έλεγα ότι το αποτέλεσμα ήρθε μετά από πολύ «ψάξιμο» σε προσωπικό επίπεδο...και δεν είναι τόσο οι στίχοι αλλά το γράψιμο...αυτό με ταξιδεύει και με πάει σε άλλους κόσμους εντελώς ξεχωριστούς από αυτόν που ζούμε...και φροντίζω από τότε που ανακάλυψα πόσο με εκφράζει να το σέβομαι και να το φυλάω σαν...κόρη οφθαλμού...που λέμε....Δεν έχω παράπονο...απλά θα ήθελα να «είχα χέρι», αν το λεω σωστά, για να φτιάχνω και εικόνες με τα δικά μου μάτια...θα ήταν πολύ όμορφο...αλλά....επειδή δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα και επειδή ικανοποιούμε (εγώ προσωπικά) με αυτό που έχω...αφήνω τις εικόνες για ‘σενα...Οι πιο όμορφες θάλασσες είναι αυτές που δεν έχουμε ταξιδέψει ακόμα...Καλά ταξίδια, λοιπόν...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Υ.Γ. Διορθώνω το... ικανοποιούμαι..., από πάνω με –αι !!! Όχι τίποτε άλλο αλλά...κάποιος θα βρεθεί να το επισημάνει...γι’ αυτό το προλαβαίνω ; )...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Θα συμφωνήσω κι εγώ με τη σειρά μου μαζί σου...εκτός από ένα πράγμα...έτσι όπως έχουν γίνει οι άνθρωποι (όχι όλοι) και γενικότερα τα πράγματα τη σήμερον ημέρα δεν ξέρω πια κατά πόσο τα λιμάνια μπορούν να θεωρηθούν ασφαλή ή η θάλασσα ? Κάπου τα έχω χάσει...Όπως και να ‘χει εύχομαι κάποια στιγμή όλοι να έχουν το δικό τους κόσμο, έστω, αλλά τουλάχιστον να είναι αληθινός και όχι ουτοπικός και πλασμένος ακόμα και αυτός πάνω σ’ ένα ψέμα που υποβάλλουν ακόμα και τον εαυτό τους να το πιστέψει...Ποτέ δεν θα καταλάβω πως μπορούν να πουν ψέματα κάποιοι στον εαυτό τους...στους άλλους τα καταλαβαίνω (κάπως)... αλλά στον ίδιο τους τον εαυτό ?...Μια και είμαι όμως αισιόδοξη από τη φύση μου...θέλω η ελπίδα μου να πεθάνει τελευταία...Millie

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο