| |
Θυμάμαι μια μορφή
και το γέλιο φωτίζει το βλέμμα μου
περασμένες στιγμές
γυρνούν σαν φαντάσματα
κι εγώ στις σειρήνες
δεν βουλώνω τ' αυτιά
ταξιδεύω μαζί τους
όσο ακόμα αντέχω
σιωπηλά υποκλίνομαι
στη χάρη της ζωής
τι κι αν μου φύγει ;
Απ' την άγνοια
καλύτερη η απώλεια
είναι κι η ήττα στο παιχνίδι
μα θα παίζω όσο ζώ.
Λίγο πριν τελειώσει το παραμύθι,
θέλω να θυμάμαι
να γελώ
να μην μιλώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
