Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271253 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο "κόσμος" του καθενός
 Με αφορμή κάποιες «κουβέντες» που αντάλλαξα με τον Νίκο σε ένα από τα ποιήματά του σχετικά με το «κόσμο» του καθ’ ενός μου ήρθε «έμπνευση» και βγήκε, πολύ γρήγορα, αυτό που βλέπετε...Εύχομαι, λοιπόν, ο προσωπικός μας “κόσμος”, τουλάχιστον, να είναι αληθιν
 
Φεύγουν τα χρόνια τόσο...γρήγορα
όλα όσα ζούμε είναι...εφήμερα
σ' ένα κόσμο που δεν καταλαβαίνει πια προσπαθείς να «δώσεις»
& όταν το καταφέρεις σε κάνουν να το μετανιώσεις.

Όλοι ΦΟΒΟΥΝΤΕ...πλέον...να νιώσουν
άμυνα...το λένε...για να μη τους πληγώσουν
κρατάνε μέσα τους τα συναισθήματά τους
& με το καιρό τα νιώθουν ξένα & αναρωτιούνται αν υπήρξαν ποτέ δικά τους.

Θέλουν...μου είπανε κάποιοι...τα πάντα να ζήσουν
όμως...πως να το κάνουν αφού οι αναστολές τους δεν θα τους αφήσουν
θα 'θελα να ξέρω...πόσο θ' αντέξουν
μόνοι τους μπερδεύονται & στο τέλος...όπως έκαναν & στην αρχή...το λάθος θα επιλέξουν.

Ψάχνουνε απεγνωσμένα να βρούνε κάποια λύση
η οποία...είναι τόσο απλή αλλά σε λάθος δρόμους την έχουν αναζητήσει
όταν όμως στη ζωή τους αργότερα θα ανατρέξουν
το σαράκι που θα τους τρωει δεν θα το αντέξουν.

Θα είναι αργά γιατί ο χρόνος πίσω δεν θα γυρνάει
και το λάθος για την ψεύτικη επιλογή τους θα τους πονάει
τότε...θα ήθελα να μου πουν τι θα κάνουν
& εμένα που κορόιδευαν ότι ζω στη...κοσμάρα μου...αν λίγο με φτάνουν....



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Υ.Γ. αληθιν...ός...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
ta pas poli kala..........kostas71
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Α) Kosta71 σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια εύχομαι να μπορώ να «συναρμολογώ» (όπως είχες πει κι εσύ) τις σκέψεις μου όσο μπορώ καλύτερα, με το δικό μου τρόπο και οι άλλοι να αισθάνονται το ίδιο μ’ εμένα...να τους «θυμίζει κάτι»...είναι πολύ όμορφο να «ταυτίζεσαι» και ο καθ’ ένας μας να φτιάχνει τις δικές του εικόνες αλλά με έναν κοινό παρανομαστή...αν μπορώ να το θέσω έτσι...Millie....Β) Νίκο...θα συμφωνήσω (για ακόμα μια φορά) μαζί σου και θα σου πω πως κι εμένα δεν μ’ αρέσει να μετανιώνω, άλλωστε επιλογές μου ήταν όσα μέχρι τώρα έχω ζήσει, όμως δεν συγχωρώ τον εαυτό μου που αφέθηκα κάποια στιγμή λόγω διαφόρων καταστάσεων και έκρυψα κι εγώ...κάποτε...τα συναισθήματά μου...και η αλήθεια είναι ότι ακόμα το παλεύω...αλλά έχω κάνει κάποια σχετική βελτίωση...Αυτό που με «φοβίζει» περισσότερο είναι ότι σε «αναγκάζουν» οι άλλοι να γίνεις έτσι...κι εγώ δ ε ν το αντέχω αυτό....το μόνο που ήθελα και το κατάφερα είναι να μη χάσω τον αυτό μου...Τα «πρέπει» για μένα δεν μετράνε και επειδή μετά από πολύ κόπο και...πόνο θα έλεγα συνειδητοποίησα πόσο μικρή είναι η ζωή μας αυτό που προσπαθώ πλέον είναι τα έχω εγώ καλά με τον εαυτό μου και δεν με νοιάζει αν οι άλλοι είναι ψεύτικοι...ξέρω τουλάχιστον πως εγώ είμαι αληθινή και έχω βρει τρόπους και «κόσμους» για να το δείχνω ....αυτό μου κάνει... Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Μιλλυ καθε ενας ειναι υπεφθηνος για τις επιλογες που κανει. Το αν ειναι κατι σωστο για σενα μπορει να ειναι λαθος για καποιον αλλο και το αντιστροφο.Αλλωστε αυτο ειναι που κανει και την καθε προσωπικοτητα ξεχωριστη και μοναδικη.Εσυ παντως ξερεις που βαδιζεις και δεν σε φοβιζει τιποτα,εχεις αποκρυσταλωσει αποψεις και εχεις κανει τις δικες σου επιλογες.Συνεχισε να γραφεις το 'κοινο' σε χρειαζεται.
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
«Φίλε μου» ανώνυμε που ξέρεις τ’ όνομά μου...συμφωνώ μαζί σου αλλά θα σου πω κάτι...δεν ξέρω που βαδίζω κανείς μας δεν ξέρει τι θα αντιμετωπίσει και πότε...και σίγουρα φοβάμαι...ξέρω όμως να κάνω τις επιλογές μου και να μη μετανιώνω γι’ αυτές (δεν μ’ αρέσει να μετανιώνω γενικώς)...απλά προσπαθώ να βρίσκω τρόπους για να αντιμετωπίζω καταστάσεις...λίγο διαφορετικά και όχι τόσο επώδυνα!!! Αυτό όμως προέρχεται μετά από πολύ πόνο...που με έκανε να καταλάβω...ότι υπάρχουν πράγματα στα οποία αξίζει να αναλώνεσαι και πράγματα που δεν αξίζει...δεν ασχολούμαι...με κάτι που θα....με «χαλάσει» πλέον...το αφήνω να έρθει...το αντιμετωπίζω με τον τρόπο μου αλλά σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή...θα περάσει κι αυτό και θα έρθουν άλλα...καλύτερα...Όσο για το «κοινό» δεν ξέρω αν με χρειάζεται και δεν είμαι σε θέση να πω αυτό....όμως είμαι σε θέση να πω σίγουρα ότι το χρειάζομαι εγώ...Millie

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο