| |
| | Μακρύ ταξίδι στο όνειρο μέσα από την αγάπη |  | | | Η μέθη της απάτης ταξιδεύει στον κόσμο της αγάπης | | |
Μακρύ ταξίδι στο όνειρο μέσα από την αγάπη.
Mε ένα ποτήρι από κρασί επάνω στο τραπέζι
μες απ’ τη μέθη του φιλιού σκαμπρόζικα μου λέει,
τον κόσμο, πως σεργιάνισε, και πόσες νύχτες κλαίει,
σκαλόθυρμα στα χέρια μου ήθελε να αφήσει,
του κόσμου τις ανάμνησες ξανά να θεωρήσει,
ήταν σαν να ζωγράφιζε πορείες στο μυαλό μου
πίνακες, που τελείωνε μέσα στο λογικό μου.
Πόλεις που κατακτήθηκαν μέσα στην ιστορία
περιέγραφε με τρόπο απλό, του κόσμου ευμορφία
Βασίλισσες και Άρχοντες από την Ολυμπία
έρωτες ευμετάβλητοι στου κόσμου τη λαγνεία.
Με προσοχή την άκουγα μέρη να σεργιανάει
μάχες που δόθηκαν παλιά σε τόπους να πονάει.
Θυσίες θύμισες μακρές του Μίνωα παλάτια
άκουγα εμβρόντητος σκληρά πικρά γινάτια
του νου μας το ταξίδι αυτό θέλω να καταδείξω
μα όλα γίναν γρήγορα για να τα επιδείξω.
Τόπους, που δισχίσαμε,
τη χώρα του Φωτός, Ελλάδα το όνομά της ,
μάχες, που γίνηκαν παλιά μέσα στα σωθικά της
περίπλους, άγονων νησιών σπαρμένα από βράχια
αράξανε και κρύφτηκαν μες του γυαλού τα σπλάχνα.
Ψυχές του κόσμου άδηλες και λεηλατημένες
επίγονος της γης μας γιος οριοθετημένος
θνητοί που αγάπησαν θεούς όλο αδυναμίες
δεν υποκρίθηκαν ποτέ του κόσμου τις αξίες.
Μέσα από Λαβύρινθους αντλήσαμε αναμνήσεις
ποτάμια που κυλούσανε για να τα προσεγγίσεις
χαμένοι είμασταν στο φως ενός νεκρού σημάδι
μπροστά μας εκτυλίχθηκε σαν νάρθε απ’τον ΄Αδη.
Εγώ μαζί με κείνηνε χάθηκα στην ουσία
αφέθηκα στο βλέμμα της μικρή περιουσία
τόξερα τόχα ξαναδεί ήτανε σαν αστρίτης
δεν ήξερα πως να φερθώ, καυτός μετεωρίτης,
μάτια γλυκά και φωτεινά δίχως καμμία θλίψη
χείλη γλυκά ροδόσταμο σκέτο γλυκό σταφύλι
θεότητα η μουσική, που βγαίνει απ’ τα χείλη.
Τρέμουν μες τη καρδούλα μου τα στήθη παγωμένα
του Διόνυσου τα όνειρα μες το κορμί πιασμένα
οδύνη για να μοιραστώ έναν παρόμοιο τόπο
σε τέτοιο φως ανάπλασης μόνο και δολοπλόκο.
Πορτέλο μιας ανάμνησης γεμάτης με μυστήριο
περίνους που ονειρεύτηκε μια αγκαλιά μαρτύριο
προσκλήσεις αποδέχτηκε από θεών το στόμα
παράδεισος που χάθηκε ξένος σε ξένο σώμα.
Τώρα, ξαναβρέθηκε στα χέρια της αγάπης
πρωτόγονο το αίσθημα, αίσθημα της απάτης
μα μόνο του, περιμάχητο άξιο για κάθε μάχη
μέσα από την άβυσο να βγεί στη διαμάχη.
Οι πάντες υποκλίνονται ενώ αυτή περναει
λίκνο και καταφύγιο εκείνη το ξυπνάει
και ενώ η περιπλάνηση δική της είχε πλάνη
πορθώ τη κάθε σκέψη της κι εμένα αυτό μου φτάνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 15
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | VOULA STEKOULEA | | | |
|
.ΜΙΛΕΝΑ.
06-09-2007 @ 04:41 | Νεφέλη μου καλημέρα!! τι γραφή είναι που έχεις? και τι εικόνες? μας ταξιδεύεις με το σημερινό σου ::hug.:: | | ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
06-09-2007 @ 04:35 | Μιλένα ευχαριστώ πολύ, ειλικρινά απολαμβάνω αυτήν την επικοινωνία, μεταλαμβάνω τα σχόλιά σας με πολύ λαχτάρα.
Καλό σου απόγευμα με ::love.:: ::blush.:: | | santana
06-09-2007 @ 07:06 | Τώρα, ξαναβρέθηκε στα χέρια της αγάπης
πρωτόγονο το αίσθημα, αίσθημα της απάτης
::up.:: | | ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
06-09-2007 @ 07:22 | Πετρή μου η τιμή είναι όλη δική μου, που είσαι εδώ και επικοινωνούμε ευχαριστώ ::theos.:: , Νικ ευχαριστώ,αγάπη, απάτη, δες τις διαφορές....ευχαριστώ ::theos.:: καλό σας απόγευμα. | | αθέρας
06-09-2007 @ 07:51 | "ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ" μου,
υπο-κλίνομαι στο μεγαλείο του "λόγου" σου και της γραφής που ανα-δύεις ... !!! ... !!! ... !!! ...
Το ΕΥ-ΧΑΡΙΣΤΩ μου, μού φαίνεται μικρό να εκ-φράσει το συν-αίσθημα της ΕΥ-ΓΝΩΜΟ-ΣΥΝΗΣ προς τη γενναιοδωρία σου ... !!! ...
την αγάπη μου, "ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ" μου | | « Ακρόνειρο »
06-09-2007 @ 09:11 | Άξιζε να το διαβάσω το μεγάλο σου!
Καλό απόγευμα. | | ψιτ-ψιτ
06-09-2007 @ 09:37 | ::smile.:: ::up.:: | | Φαληρέας
06-09-2007 @ 10:31 | Υποκλίνομαι!!!
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | Spartinos
06-09-2007 @ 10:36 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ::up.:: | | Γιώργος_Κ
06-09-2007 @ 12:34 | Μαρία, σε διαβάζω και μελετώ πιστά, στίχο-στίχο, λέξη-λέξη το συνολικό σου έργο...
Εϊσαι ποιήτρια, εκεί καταλήγω πάντα! ::rol.:: | | mikrimagissoula
06-09-2007 @ 18:46 | Πάντα υπέροχη γλυκιά μου...
::kiss.:: | | foteinos
07-09-2007 @ 01:04 | δεν ήξερα πως να φερθώ, καυτός μετεωρίτης,
μάτια γλυκά και φωτεινά δίχως καμμία θλίψη
χείλη γλυκά ροδόσταμο σκέτο γλυκό σταφύλι
θεότητα η μουσική, που βγαίνει απ’ τα χείλη....υπέροχα λυρική. μπράβο σου ::smile.:: | | CHЯISTOS P
07-09-2007 @ 01:30 | Με παραπέμπει σε επικό έργο η γραφή σου Μαρία Νεφέλη !
Πάρα πολύ όμορφο ! Την καλημέρα μου ! | | ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
07-09-2007 @ 03:42 | Φίλοι μου, σας ευχαριστώ έναν έναν ξεχωριστά, για τη συμμετοχή σας. Αθέρα :blush.::,Ακρόνεροχαίρομαι που ο χρόνος σου δεν πήγε χαμένος,Γάτε...,Γιώργο γείτονα και Γιώργο συμπατριώτη πιστοί μου φίλοι,Παντελή μου ταπεινά υποκλίνομαι,Γιώργο δεν ξέρω αν το αξίζω,Μικρή μου Μάγισσα,
Φωτεινέ μου,Χρίστο κάθε φορά άλλη φορά, ότι και αν σας μεταφέρω δεν θάναι αντάξιο αυτού που με κάνετε να νιώθω, ελπίζω να αξίζω με ::love.:: και απέραντη εκτίμηση σας ευχαριστώ που είσθε εδώ. | | agrampeli
07-09-2007 @ 06:23 | Τόπους, που δισχίσαμε,
τη χώρα του Φωτός, Ελλάδα το όνομά της ,
μάχες, που γίνηκαν παλιά μέσα στα σωθικά της
περίπλους, άγονων νησιών σπαρμένα από βράχια
αράξανε και κρύφτηκαν μες του γυαλού τα σπλάχνα.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: θαύμα | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
