| |
Δίχως φωνή είναι το στόμα μου ανοιχτό
με μάτια ορθάνοιχτα κοιτάζω το κενό
της δικής σου απουσίας το αόρατο κορμί
στέκει μπροστά μου με ένα γέλιο πονηρό.
Όλες οι λέξεις βυθισμένες στη σιωπή,
κόμπος στο λαιμό που δεν λέει να λυθεί
τώρα στα χείλη μου παγώνει η πνοή
ο χρόνος όλος έχει γίνει μια στιγμή.
Δίπλα κοιτάζεις με ένα χαμόγελο απ' το πριν
που έχει ξεμείνει τυπωμένο στο χαρτί,
κλείνω τα μάτια το δάκρυ μου να μην φανεί
μα μου ξεφεύγει και απλώνεται στην γη.
Δυο μόνο λέξεις που είχα κάποτε πιστέψει,
το «σ' αγαπώ», που μ' είχε κάποτε πλανέψει
στης μοναξιάς τώρα το αδίστακτο το χέρι
μοιάζουν μαχαίρι που απάνω μου θα πέσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
