Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 νεκρές χελώνες
 
Ήταν χειμώνας ξέσκεπος
δίχως ρυτίδες μεταμέλειας για το φθινόπωρο
που απόμεινε γράμμα κενό.
Κι ένα χαμίνι πεταμένο σε μιαν άκρη του μυαλού σου
σ’ έφτυνε με περίσσεια σιχασιά
κι απίθωνες με βία τις παλάμες μπρος στα μάτια σου
να μη σε βρουν κατάματα οι ριπές του.
Ύστερα είπες πως κρύωνες πολύ.

Οι άνθρωποι- έλεγες- μοιάζαν χελώνες χαζές
που κείτονταν στη μέση του δρόμου
μ’ ανεστραμμένο το καβούκι.
Χελώνες που νιώθαν το καβούκι τους σκληρό
σα φυλακή
και κοίταζαν με μάτια πανικού ολόγυρα,
προσμέναν τους διαβάτες να τις σώσουν
μακάριες στην παχυλή τους άγνοια.

Κι ύστερα άξαφνα σταμάτησες
και κοίταξες με τρόμο τα χέρια σου.
Μοιάζαν ερπετά σερνάμενα στην έρημο.
Η φωνή σου τότε σου φάνηκε αλλότρια
μύριζε στόμφο και φλυαρία αφόρητη.
Κλείδωσες τη ματιά σου σε μια τόση δα κουκκίδα στον ορίζοντα
κλείδωσες μέσα σου τα λόγια που σε πνίγαν.

Ποιο πέταγμα τώρα πια να σε σώσει
απ’ την επίγνωση του μάταιου
έρημος μέσα σου
έρημος γύρω σου
καμένα λόγια .

Μονάχα ο άνεμος μοιάζει μετέωρος
κείνες τις ώρες που ανταμώνεις τη ματιά σου
σε τρύπια οράματα
σου τριβελίζει το μυαλό

όχι δεν πέθανες
όσο αντικρίζεις το χαμίνι στον καθρέπτη
υπάρχει ελπίδα
κι ας σε φτύνει.
Λίπασμα το σάλιο του
να φυτρώσουν οι μέρες που θα’ ρθουν.

το χειροκρότημά του να φοβάσαι..













 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Φαληρέας
08-09-2007 @ 05:28
::wink.::
agrampeli
08-09-2007 @ 06:00
::smile.:: ::smile.::
TAS
08-09-2007 @ 06:56
Οι άνθρωποι δεν μοιάζουν.
Είναι
χελώνες αναποδογυρισμένες
με το αμήχανο βλέμα τους στραμμένο
σ΄ένα θεό ακατανόητο
ειρήνη
10-09-2007 @ 06:58
Τάσο μακάρι να μπορούσα να πω στ' αλήθεια τί είναι ο άνθρωπος, ό,τι κι αν γράψω έρχεται το χαμίνι μέσα μου και με φτύνει. Πάλι στομφώδεις φλυαρίες αράδιασες , μου λέει.
Μα δεν το βουλώνω .
Ίσως γιατί αναζητώ εκείνη τη στιγμή μετά την τελεία , που νιώθω έστω μια στιγμιαία αποφόρτιση απ' το βάρος που με πνίγει, στιγμιαία πάντα, γιατί δυο ώρες μετά όλα όσα έγραψα μου φαίνονται φλύαρα και μάταια.
τα σχόλιά σας πάντως μου δίνουν χαρά και σας ευχαριστώ και τους τρεις
::smile.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
10-09-2007 @ 10:04
έτσι είναι όπως τα λες ειρήνη... ακριβώς.
Να φλυαρείς πάντως γιατί μ' αρέσει ο τρόπος σου ::wink.::
ΑΙΟΛΟΣ
10-09-2007 @ 10:47
όχι δεν πέθανες
όσο αντικρίζεις το χαμίνι στον καθρέπτη
υπάρχει ελπίδα
κι ας σε φτύνει
λίπασμα το σάλιο του
να φυτρώσουν οι μέρες που θα’ ρθουν

το χειροκρότημά του να φοβάσαι..

Με Τζένη... να φλυαρείς Ειρήνη... φλυαρείς υπέροχα...
::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο