| |
| | μικρες βαρκουλες |  | | | Αν, φευγοντας απο την Ελλαδα, καποιος μου ελεγε πως εκεινη θα ηταν η τελευταια φορα που την εβλεπα, δεν θα εφευγα ποτε!! Ομως , αν η ζωη της ειναι οπως την ονειρευτηκε, κανεις δεν θα ειναι πιο ευτυχισμενος απο εμενα ... | | |
Οσες φορες κι αν γυρισα για επισκεψη στην Ελλαδα , ποτε δεν εμαθα ,
ποτε δεν ρωτησα γι' αυτην . Την γνωρισα την ανοιξη του χιλια εννιακοσια εβδομηντα ,
οταν ειχε ερθει απο τον Κορυδαλλο στην πολη μου , να επισκευτει τον θειο της ,
που ηταν προπονητης στην ομαδα μου . Δεκαοκτω εγω , δεκαεξι προς τα δεκαεφτα αυτη ,
ανοιξη ηταν , δεν θελαμε και πολυ , κεραυνοβοληθηκαμε , κι ας γνωριζαμε κι οι δυο
πως σ' ενα μηνα εφευγα .
Ισως γι’ αυτο , - εστω κι αν δεν μπορουσαμε να κρατηθουμε παραπανω απο δεκα ποντους
μακρια ο ενας απ' τον αλλον , - δεν ξεστομισαμε το "σ' αγαπω" .
Ηταν και η εποχη , που σε μας τα αγορια ειχανε κανει πλυση εγκεφαλου ,΄
να προσεχουμε μηπως κι εκθεσουμε τα κοριτσια .
Ημασταν οσο διακριτικοι μπορουσαμε ,.
ισως βεβαια να μας ειχαν παρει και γραμμη , αλλα καλη τους ωρα , θειος και θεια ,
ποτε δεν ειπαν τιποτα .
Ομως στο πατρικο πρεπει να 'ταν αλλη ιστορια , γιατι εκει δεν μπορουσα ουτε να της γραψω . Τα γραμματα μου "φροντιδι του ταχυδρομειου" στον Κορυδαλλο. Σας ειπα ,
αλλες εποχες .
Οταν εφτασε η ωρα να φυγω , πηγα στην Αθηνα μια μερα νωριτερα , να την δω ,
χωρις να το ξερει η ιδια .
Περιμενα κοντα στο γυμνασιο που πηγαινε , στα σκαλοπατια μιας εκκλησιας , νομιζω
ηταν ο Αη - Γιωργης . Μετα απο μιση ωρα περιπου την ειδα να περπατα στο απεναντι
πεζοδρομιο με κατευθυνση το σχολειο . Εγω , παλι προσεκτικος για τον προαναφερθεντα
λογο , περιμενα να ερθει ακριβως απεναντι , για να δω μην κοιταζε κανενας της
γειτονιας , και ειχε να δωσει εξηγησεις στο σπιτι το κοριτσι .
Αλλα με πηρε το ματι της οταν ηταν ακομα καμια εικοσαρια μετρα διαγωνια , κι εκανε
κατι που με εκανε να αισθανθω σαν αναλατος λαπας . Χωρις να κοιταξει καν αν περνουσε
αυτοκινητο , το παλιοκοριτσο περασε απεναντι τρεχοντας , ηρθε κατευθειαν πανω μου ,
και με σφιγμενες γροθιες , λιγο με παραπονο , και λιγο επιθετικα μου ειπε :
’’ δεν θα μου μιλουσες ?.. Θα μ' αφηνες να προσπερασω χωρις να μου μιλησεις ? ‘’
Πως ... πως να μην το αγαπουσα αυτο το κοριτσι .
Πως να φτασουν πεντε λεπτα για ενα αντιο που εχει κρατησει μια ζωη ?
Τι να σου κανει μια αγκαλια , ενα φιλι ?
Ποτε δεν φανταστηκα οτι εκεινη η στιγμη θα ηταν η τελευταια που ως τωρα την
εχω δει στη ζωη μου .
Μιλησαμε για τα γραμματα και τις φωτογραφιες που θα στελναμε ,και ειπαμε αντιο .
Ναι , της εστειλα και μου εστειλε , για καιρο , ωσπου καποτε ενα γραμμα μου πηγε αναπαντητο .
Της εστειλα αλλο ενα μετα απο καμποσο καιρο , που κι αυτο δεν πηρε απαντηση ,
και τοτε ο εγωισμος μου ειπε ‘’ φτανει ‘’ .
Ελπιζω η αιτια να ηταν ενα καλο παιδι που το ερωτευτηκε .
Δεν ξερω αν με σκεφτηκε ποτε στη ζωη της , δεν ξερω αν περασα ποτε απ ‘ την
καρδια της σαν υποψια μιας παλιας αγαπης .
Για μενα εκεινη η στιγμη , στα σκαλοπατια της εκκλησιας ριζωσε μεσα μου ,
και την εχω κουβαλησει μαζι μου οπου κι αν εχω παει .
Περιεργο , τριαντα εφτα χρονια , κι οποτε την σκεφτομαι γινομαι παλι δεκαοκτω .
Λεω το φθινοπωρο που θα 'ρθω Ελλαδα , να ψαξω να την βρω .
Δεν θελω να της δωσω προβλημα , οι προθεσεις μου ειναι τιμιες , δεν ντρεπομαι .
Παντα ηθελα να της πω αντιο γνωριζοντας οτι αυτη θα ηταν η τελευταια φορα
που την εβλεπα .
Παντα ηθελα να της πω , πως εκτος απο το κοριτσι που παντρευτηκα ,
και μαζι της εκανα δυο υπεροχα παιδια ,
αλλη γυναικα σαν αυτην δεν εχω αγαπησει στη ζωη μου !!
...............................................................................
Μικρες βαρκουλες δεν περνανε ωκεανο
με τα πανια τους χαιρετανε τα καραβια
που φευγουν μ' ονειρα γεματα τα αμπαρια
χωρις να ξερουν αν θα δουνε γυρισμο .
Εβαλες λαδι για ν' αναψει το καντηλι
εφτιαξες δακρυ για να το 'χεις συντροφια
για μενα το 'χυσες μιας ανοιξης βραδια
μα αλλος το 'σβησε με τ' ασπρο του μαντηλι .
Κι αν με το γραμμα το στερνο σου εσπασα
πως ν' αγναντευεις το Αιγαιο καθε αυγη
νεο κοριτσι , γυναικα και παιδι
βρες τη ζωη σου , ποτε μου δε σου θυμωσα .
Δεν θαρθω τιποτα να δωσω η να παρω
μονο εναν χτυπο αναζητω για την καρδια
ειμαι το ενα απ ‘ τα δυο τα πουλια
που απ' τ' αντιου θανατωθηκαν το σμπαρο .
Φωτογραφια των παιδιων μου να σου δειξω
και των δικων σου εσυ , αν εχεις και αν θελεις
να πω προσεχε , στη ζωη σου να μην τρεχεις
και πριν να φυγω , απλα τα χερια σου να σφιξω .
Γιατι στου νου μου την ομιχλη αραιωνεις
παει καιρος που εχω ν' ακουσω τη φωνη σου
εχω αρχισει να ξεχναω τη μορφη σου
Ελενη διαφανη , που ακομα με ματωνεις ............
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 28
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | Οπου κι αν παιζω , το γηπεδο ειναι δικο μου ...... | | | |
|
Α.Ε. ΕΠΕ
09-09-2007 @ 07:02 | Υπέροχο, τρυφερό κι ανθρώπινο με κεφαλαία γράμματα.
Η Ελένη, μπορεί και να μην είναι πια όπως την ήξερες, όπως κι εσύ άλλωστε. Νάσαι βέβαιος όμως, πως κάπου στην ψυχή της, κρατάει μια σταθερά δική σου θέση. ::love.:: | | Aris4
09-09-2007 @ 07:07 | Γι αυτο σε αγαπαω ρε πατριωτακι !!!! ::love.:: ::kiss.::
Ειχες ερθει ποτε σε παιχνιδι του Πα ......... κου ?? | | agrampeli
09-09-2007 @ 07:47 | Φωτογραφια των παιδιων μου να σου δειξω
και των δικων σου εσυ , αν εχεις και αν θελεις
να πω προσεχε , στη ζωη σου να μην τρεχεις
και πριν να φυγω , απλα τα χερια σου να σφιξω
συμφωνώ με Α.Ε. ΕΠΕ ::yes.:: ::up.:: | | elenitheof
09-09-2007 @ 07:56 | Με συγκίνησες! ::kiss.::
Σου ταιριάζει το παρακάτω τραγουδάκι για να το αφιερώσεις στην αγαπημένη σου.
http://www.youtube.com/watch?v=kybeq2dWBf8 | | candy-candy
09-09-2007 @ 08:26 | Δεν το είχα διαβάσει την πρώτη φορά που το δημοσίευσες γιαυτό χαίρομαι πολύ που διαβάζω την επανάληψη!!! Απίστευτη ιστορία... αν και δεν μπορώ πλήρως να καταλάβω τις τότε συνθήκες αφού ήρθα πολύ πιο μετά στον κόσμο (!), ομολογώ πως με κατασυγκίνησες... ::blush.:: | | AleXandros K.
09-09-2007 @ 09:22 | Καλησπέρα Dr. Aris, πολύ νοσταλγικό...σα να βγήκε από ταινία! | | ivikos
09-09-2007 @ 10:56 | Να ζωντανεύεις εφηβείας αναμνήσεις
ντυμένες πάντα με της νειότης τη μαγεία
θα είναι υπέροχα τα χρώματα της δύσης
αν τις εικόνες σου τις βάφει η νοσταλγία
υπέροχο το νοσταλγικό σου, μπράβο ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | .ΜΙΛΕΝΑ.
09-09-2007 @ 11:16 | οι αγάπες οι μεγάλες και οι πρώτες......δν τελειώνουν.πανέμορφη ιστορία ελπίζω να έχει και το επιθυμητό τέλος ::hug.:: | | margatsif
09-09-2007 @ 11:49 | Έμεινα εχθές το βράδυ
στο μπαλκόνι το μικρό
και θυμήθηκα το χάδι
από εκείνο τον καιρό.
Ελένη δεν σε ξέχασα ποτέ μου
και πάντα σε θυμάμαι μυστικά
κι αν σ΄ αντικρυσει η ματιά μου
ν΄ άκουγες τον κτύπο στην καρδιά.
Πως συμβαίνει και τα φέρνει
η ζωή όλα λάθος και στραβά
πάντα άλλα κάποιος περιμένει
κι πάντα άλλα έρχονται μετά. ::yes.:: | | TAS
09-09-2007 @ 11:59 | γιατί δεν την αφήνεις έτσι ως έχει;...
ομιχλώδη και μαγευτική;...
... | | ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
09-09-2007 @ 12:01 | Πολύ ωραίο Άρη, το θυμάμαι ακόμα έντονα
από παλαιότερη καταχώρηση. ::up.:: | | Ζήνωνας
09-09-2007 @ 12:24 | Καλησπέρα Άρη.
Πολύ γλυκειά και συγκινητική ανάμνηση. Από αυτές που καρφώνονται κατευθείαν στην καρδιά και μένουν εκεί για πάντα.
Σαν σενάριο για κινηματογραφική ταινία... μόνο που εκεί μάλλον θα είχε διαφορετικό τέλος.
Να σ' έχει ο Θεός πάντα καλά και να χαίρεσαι την οικογένειά σου! Τίποτα δεν γίνεται τυχαία στη ζωή μας...
Αν το θέλεις πραγματικά, τότε να την συναντήσεις.
Καλό βράδυ και να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα!
Ο Θεός μαζί με σένα και την οικογένειά σου! | | balistreri
09-09-2007 @ 12:46 | πότε θα μεγαλώσεις πια; | | iokasth
09-09-2007 @ 12:56 | Αχ Αρη 4 τι εγραψες..!! . με γύρισες πίσωωωω
Όμορφο, γλυκό, και νοσταλγικό πολύ.
Ξέρω πως νιώθεις , μα πιστευω οτι ..όταν συναντηθείτε θα φύγει η μαγεία
εκείνης της στιγμής που χρόνια σε συντροφέυει.
Μήπως δεν θα ειναι πια μια συγκινητική ανάμνηση?
Εύχομαι να γίνει, όπως εσύ επιθυμείς.
Νάσαι καλά ευαίσθητε Αρη, που σε πολλούς από μας έφερες αναμνησεις.
ΝεφΕλλη | | Μαρία Χ.
09-09-2007 @ 13:06 | Ρε Άρη.. δεν προλαβαίνω λέμε.. κι εσύ γράφεις μυθιστορήματα?? ::mad.::
Εγώ φταίω που μπήκα να σε διαβάσω !!! ::scare.:: ::laugh.::
18+37=55.. χμμμμ.... τρώγεσαι δεν τρώγεσαι... | | Γιαννης Στιχακης
09-09-2007 @ 13:18 | Φίλε με ταξίδεψες κάθε ένας της γενιάς μας έχει κι από μια τέτοια ιστορία.
Τουλάχιστον προσπάθησε να έχει πρόσβαση στα ποιήματα σου θα είναι ένα Δώρο ζωής.
| | spil †
09-09-2007 @ 13:25 | Τρυφερό, όσο το απαλοχάΐδεμα της θλίψης !
Νάσαι καλά ! | | Πολυχρόνης
09-09-2007 @ 15:51 | ::laugh.:: ::theos.:: | | foteinos
09-09-2007 @ 16:58 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | annaΤi
09-09-2007 @ 18:01 | άννα ψιλοκομμένη με έκανες... ::cry.:: ξανά...
::hug.:: | | mikrimagissoula
09-09-2007 @ 18:06 | Αρούληηηη...μη μεγαλώσεις ποτέ!!!
Με παρέσυρες...και με έκανες κομμάτια!
::kiss.:: | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
10-09-2007 @ 09:56 | το θυμάμαι...
::love.:: | | ΑΙΟΛΟΣ
10-09-2007 @ 10:53 | Άρη φίλε μου εκφράζεσαι πολύ όμορφα… με συγκίνησες…
::smile.:: | | Λύχνος του Αλλαδίνου
11-09-2007 @ 17:10 | Υπέροχη αφήγηση, πολύ όμορφη ιστορία...
Η Ελένη...το άπιαστο όνειρο...σου εύχομαι πραγματικά να την συναντήσεις ξανά έστω για λίγο, ακόμη και αν περνάει βιαστικά το δρόμο έξω από ένα σχολείο, πηγαίνοντας τα μικρά της... | | CHЯISTOS P
14-09-2007 @ 08:31 | Αρούκο, χρόνια πολλά ρε, για την γιορτή σου ! ::laugh.:: | | Α.Ε. ΕΠΕ
14-09-2007 @ 11:17 | Με συγχωρείς, Λύχνε μου, που σε προσγειώνω, μα τα μικρά της Ελένης θα είναι τώρα περίπου 30 χρόνων...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ πατριωτάκι, και ... τώρα που το ξανασκέφτομαι, άστο καλύτερα, ακολούθησε τη συμβουλή του TAS. | | Πάλας
15-09-2007 @ 12:45 | Πολύ ωραίο! Αυτή η λέξη που ποτέ δεν είπαμε πόσο μας βασανίζει! Σαν κάτι ανεκπλήρωτο και μισό. Πραγματικά πολύ ωραίο. | | στίχος
18-03-2011 @ 22:37 |
http://www.youtube.com/watch?v=8g-vWzJRnqI
..." Ελενη διαφανη , που ακομα με ματωνεις "............
...μόνο αποσιωπητικά.....................
!!! και θαυμαστικά !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
