| |
Είναι κάποιοι σαν και μένα
Που η τύχη τους ξεχνάει
Προχωρούν με μάτια ξένα
Σε μια ζωή που δεν γυρνάει
Μέχρι που κάποιοι σαν εσένα
Τους ακουμπάνε τρυφερά
Και τους ξυπνούν απωθημένα
Ξεχασμένα όνειρα
Ήρθες και μου έδωσες αέρα
Ν’ ανοίξω και ν’ απλώσω τα φτερά
Και είδα μια στιγμή λίγο πιο πέρα
Εκεί που μοιάζουν όλα λαμπερά
Ήρθες να μοιράσεις τις ελπίδες
Για ένα αύριο χωρίς τη συννεφιά
Μα ίσως σε μια λάθος πόρτα μπήκες
Και έφυγες σαν ήρθες, ξαφνικά
Είναι κάποιοι σαν και σένα
Που η τύχη τους γελάει
Ταξιδεύουν σ’ ένα ρεύμα
Που στα άστρα οδηγάει
Μέχρι που κάποιοι σαν εμένα
Τους ανοίγουν την ψυχή
Και με μάτια απεγνωσμένα
Τους ζητάνε μια αρχή
Το είδες και μου έδωσες αέρα
Ν’ ανοίξω και ν’ απλώσω τα φτερά
Και είδα μια στιγμή λίγο πιο πέρα
Εκεί που μοιάζουν όλα λαμπερά
Ήρθες να μοιράσεις τις ελπίδες
Για ένα αύριο χωρίς τη συννεφιά
Μα ίσως σε μια λάθος πόρτα μπήκες
Και έφυγες σαν ήρθες, ξαφνικά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
