stixoi.info: To Πλήρωμα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

To Πλήρωμα

Δεν υπάρχει μεγαλείο εκεί που δεν υπάρχει απλότητα, καλοσύνη και αλήθεια. Λ.Τολστοϊ

[B][I]Παραπαίω στην ιδιάζουσα φιλοσοφία των καιρών
στις δογματικές ανακαλύψεις των χρησμών
στις αλληγορικές αφηγήσεις των στιγμών μου
και ταξιδεύω πάντα σαν ανεμολόγιο
στις σημαντικές λεπτομέρειες ενός παράλληλου κόσμου
που ονόμασα ψυχή..[/I][/B]

Σιγά - σιγά ο καιρός μου φτάνει προς το τέλος του

ήρθε το πλήρωμα του χρόνου
και το ποτάμι δεν έχει μάθει να γυρίζει πίσω..

[I]Νιώθω την ίδια ανασφάλεια
όπως τότε που ζωγραφίζαμε τους καιρούς με οράματα
και πολύχρωμα πανό , πάνω στις δικές μας ψυχώσεις..[/I]

[I]Νιώθω ότι λιώνει ο πάγος
κα η θερμή ξηρασία του μυαλού μου
ξεδιαλύνει τη νεφέλη μου..[/I]

[I]Δεν πρόλαβα τον πόλεμο
αλλά τον "διάβασα" μέσα στα σωθικά μου
ο χώρος μου βλέπω να μικραίνει
κι εγώ δεν έχω τη δύναμη να συνεχίσω να μιλώ για αυταπάτες
τα φτερά μου μεγάλωσαν
αλλά αυτή η αιώνια αγρύπνια με κούρασε
γιατί σε βλέπω συνέχεια μπροστά μου
ζωντανό όπως τότε....[/I]

Σαν τιμωρία της Αθανασίας μου...

Η ανοιχτή γραμμή με τις υποκλοπές των φωνών σου
εξασθενεί .

[B][I]Το κλειστό κύκλωμα της ζωής
έγινε τελικά περίπλοκο για εμένα, την περίεργη χώρα της συμβατικής αμαρτίας[/I][/B]

Έγινε εύκολο παιχνίδι
στα μικρά σχέδια των μεγάλων εξουσιαστών
της φωτιάς και του ολέθρου

[B][I]Στιγμές μου αγρίμια
γιατί ημερώσατε;
σας ταϊζω συσκευασμένες ονειρώξεις
και γεμίσατε συντηρητικά και υποκατάστατα
για να διατηρείστε στον λόγο του απόλυτου...[/I][/B]

William πρέπει να χωρίσουμε θαρρώ
σ' ευχαριστώ που χρόνια τώρα κατοικώ στο σώμα σου και σε ταλαιπωρώ...
σ' ευχαριστώ που ανέχεσαι τις λεκτικές μου μεταλλάξεις
αλλά να είναι που νιώθω γερασμένη
και πρέπει να επιστρέψω ξανά στην ιαχή μου...

[B][I]Ξημερώνει......[/I][/B]

[B]Τα όνειρα μου γεννήθηκαν απο αιμομικτική συνουσία
με τους εφιάλτες σας ταξιδιώτες μου
πολλά απο αυτά πέθαναν στη γέννα της ζωής και σώθηκαν
κάποια άλλα επέζησαν με τα κουσούρια που κουβαλούσαν οι γονείς τους
μεγάλωσαν και έγιναν δυσβάσταχτη πραγματικότητα [/B]

[I]Έγιναν βροχή και άνθισαν τους σπόρους των προσδοκιών σας
των δικών μου γνωμικών[/I]...

[I]Κατέκτησαν τον αυτιστικό κόσμο της ασφάλειας
και σιγά - σιγά απασφάλισαν...[/I]

[I]Οιι αναθυμιάσεις τους έφτασαν εδώ πάνω[/I]...

"[B]Willliam ψυχή μου είναι ώρα για μετακόμιση
απο τον αμβλωμένο σου χρόνο[/B]

[B][I]Είναι η στιγμή να σου μεταγγίσω τη γνώση μου....¨" [/I][/B]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Φιλοσοφικά Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ένα τυπογραφικό λάθος είμαι , που γεννήθηκε μέσα σε ανάποδες λέξεις

skoutera 10-09-2007 @ 03:06	::oh.:: ::sad.:: ::no.::
MARGARITA 10-09-2007 @ 07:03	Παραπατάει η ψυχή μου όταν σε διαβάζω....
Αστεροτρόπιο (Jeny) 10-09-2007 @ 09:54	απλά...ταυτίστηκα. καταπληκτικό το πλήρωμά σου Avalon.
zpeponi 23-09-2008 @ 05:30	πολυ καλο!!!
isidora 23-09-2008 @ 06:17	Παραπαίω στην ιδιάζουσα φιλοσοφία των καιρών στις δογματικές ανακαλύψεις των χρησμών στις αλληγορικές αφηγήσεις των στιγμών μου και ταξιδεύω πάντα σαν ανεμολόγιο στις σημαντικές λεπτομέρειες ενός παράλληλου κόσμου που ονόμασα ψυχή.. Βαθύτατα υπαρξιακό με συγκίνησε
Ηώς 23-09-2008 @ 08:55	Εξαιρετική σκέψη φιλοσοφημένο κείμενο!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
κουαλιον 7 23-09-2008 @ 12:00	Στιγμές μου αγρίμια γιατί ημερώσατε; σας ταϊζω συσκευασμένες ονειρώξεις και γεμίσατε συντηρητικά και υποκατάστατα για να διατηρείστε στον λόγο του απόλυτου... πολλες αληθειες....

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο