| |
Μπορεί να λέμε ότι είναι όλα υπέροχα
στη ζωή μου, στην ψυχή μου, στη δική σου
ξεχειλίζοντας κι οι δυο από έρωγα
βυθισμένοι στο νόημα που εκφράζει η μουσική σου
Μα όταν θα φύγεις σαν λεοφωρείο
με αλλαγμένη πορεία και γεμάτη βενζίνη,
θα χει ξυπνήσει μέσα μου ένα ήμερο θηρίο
τη θλίψη μέσα μου κανείς δεν θα τη σβήνει
Θα μένω ακίνητος σα σκιάχτρο παρατημένο,
θα τρέφομαι μόνο απ'τον ήλιο, το φεγγάρι
Κανείς δεν θα'ναι να με βρει, θα μ'έχουν ξένο
Κανένας δεν θα'ρθει να με πάρει
Θα αιμορραγώ ασταμάτητα
σα να'μουν πληγωμένο από σκάγια πτηνό.
Θα εξερευνήσς μονοπάτια,για μένα,απάτητα
Όλη η ζωή μου ήσουν εσύ, τώρα είναι ένα κενό
Κι έτσι αργά και βασανιστηκά
ο ψυχικός μου θάνατος έρχεται όπου να'ναι
Το ταξίδι απόψε φτάνει στο τέλος του
και οι δικοί μου από ψηλά με αποχαιρετάνε...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
