stixoi.info: Στην ανοχή της νυχτός

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Στην ανοχή της νυχτός

[align=center][B] Έτσι με συνεπήρε η ανοχή της νυκτός
ωστέ θρηνώ αποφθεγματικά το χαμό σου
"Δεν κλαίω γιατί σε χάνω λοιπόν,
μα γιατί δεν σε κέρδισα ποτέ μου"

Κι ύστερα ανοίγω τα μάτια μου μαντεύοντας λησμονημένες εικόνες
κι ύστερα μου καρφώνει κι η νύχτα μια σκουρόχρωμη αντάυγεια στα μαλλιά και στην Ψυχή μου
Έτσι κάνουν άλλωστε και οι καλύτεροι φίλοι όταν φεύγουν'
με πολύτιμα φυλαχτά και φτιασίδια σε δεσμέυουν στη μνήμη τους
και σ'αφήνουν
μ'ένα παγωμένο χαμόγελο στα χείλη
που το βλέπεις να βουρκώνει σα μια χειμωνιάτικη, στυφνή ανατολή
και το νιώθεις σαν τον αθόρυβο πνιγμό ενός δύτη.

Κι ύστερα ακούω κάτι να τρίζει- δεν είναι τ'όνειρο-
είναι μια σκιά που μπαινοβγαίνει ανενόχλητη απ'το παράθυρο
δεν είναι δική σου μα ούτε και δική μου τούτη η αχλύ που θερίζει στο διάβα της
κι όμως τη νιώθω τόσο οικεία και λησμονημένη
τόσο απεγνωσμένη και ανένδοτη που τη βάφτισα για λίγο "προσμονή"
Για λίγο μόνο'
μα δε φτάνει.

Κι ύστερα ρίχνω ένα χοντρό μάλλινο γάντι προς την άνω διάσταση
-που το φτιαξα μόνη μου μια νύχτα σαν κι αυτή-
και το κυνηγώ μες στις σκαλωσιές τ'ουρανού μια νύχτα σαν κι απόψε
μέσα στο φάος και στο σκότος γυροφέρνει αυτό τη ζέστα του
κι εγώ ανεβαίνω μαζί του και διαβαίνω
τις κατάλευκες πλεξούδες κάποιου σύγνεφου γαλήνιου
πριν ακόμα του φορέσει ο Χειμώνας το γκρίζο του σκουφί
όμοιο αλήθεια μ' εκείνο που κρατούσα πάντοτε κολλημένο στο κεφάλι μου
διαπερνώντας τις έχθρες και τη ψύχρα

Κι ύστερα αλλάζω τις εικόνες βιαστικά'
δαντελένιο φανέρωμα απόψε η σελήνη
πλουμισμένη παρθένα λικνίζεται διόλου αθώα στο ρυθμό του τραγουδιού
ενός φίλου μου τζίτζικα
κι έτσι ξεχνιέμαι για λίγο στο σκοπό της
και δε μιλώ πια μήτε για λύπες, μήτε για θρήνους, μήτε γι'ανθρώπους.

Μονάχα πορεύομαι μες στη δίνη μιας αγάπης αγίνωτης
που κάποτε νόμιζα τα χρόνια μου καρπούς της
αστείο αλήθεια'
Κι ίσως τα πόδια μου'κοψε κι εμένα ο Προκρούστης
-κακή γι'αυτόν συνήθεια-
γιατί στο μικρό της υπάρξεως στρώμα
απόθεσα δυο όνειρα μαμούθ.
Πώς να χωρέσουν άλλωστε η αλήθεια και η αγάπη σ'ένα μονό κρεβάτι;

[align=right]Αθανασία Γ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 5


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

Spartinos 11-09-2007 @ 04:34	"Δεν κλαίω γιατί σε χάνω λοιπόν, μα γιατί δεν σε κέρδισα ποτέ μου" ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ::yes.::
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ 11-09-2007 @ 05:10	Πώς να χωρέσουν άλλωστε η αλήθεια και η αγάπη σ'ένα μονό κρεβάτι; ::love.:: Αθάνατο να πώ μαγικό να πώ νάσαι ευλογημένη.... ::hug.::
Μαρία Χ. 11-09-2007 @ 05:24	... Θ' αρχίσω ν' αναρωτιέμαι Αθανασία μου.. αν συγκαταλέγεσαι ανάμεσα στους ανθρώπους... ::theos.:: ::theos.::
Ζήνωνας 11-09-2007 @ 05:44	Καλησπέρα Αθανασία μου. Ό,τι και να πω θα είναι πολύ λίγο! ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ! Λίγες λέξεις, εκατομμύρια εικόνες... Είναι ένα "γεμάτο" γραπτό από νοήματα, εικόνες, συναισθήματα, ζωή... Να' σαι πάντα καλά και να γράφεις τόσο όμορφα, ομορφαίνοντας τις μέρες μας! Καλό απόγευμα και καλά να περνάς!
ORLANDINA 11-09-2007 @ 05:53	"Δεν κλαίω γιατί σε χάνω λοιπόν, μα γιατί δεν σε κέρδισα ποτέ μου" τί εγραψες κοπελα μου παλι!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: βουρ στα αγαπημενα παλι..... ::rol.::
foteinos 11-09-2007 @ 05:56	ίσως απ τα καλύτερα σου... ::love.::
poetryf 11-09-2007 @ 08:54	Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για τα υπέροχα σχόλια σας Μαρία Χ. θα προτιμούσα να με συγκαταλέξεις στους αληθινούς ανθρώπους που κάνουν ό,τι περνά απ'το χέρι τους για να μη χαθεί κι αυτή η τελευταια ρανίδα ευαισθησίας... Άλλωστε οι Άνθρωποι( με Α κεφαλαίο) είναι είδος προς εξαφάνιση κι εγώ σ'άυτούς προσπαθώ να ομοιάσω μέσα απ΄τους στίχους και τις σκέψεις μου....Δεν ξέρω ακόμα αν τα καταφέρνω ή αν τα χάνω στην τελική... Φιλιά σε όλους και καλή συνέχεια! ::love.:: ::hug.:: ::laugh.::
Φαληρέας 11-09-2007 @ 08:58	"Δεν κλαίω γιατί σε χάνω λοιπόν, μα γιατί δεν σε κέρδισα ποτέ μου" ::cry.:: ::theos.:: ::cry.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ 11-09-2007 @ 09:15	Μονάχα πορεύομαι μες στη δίνη μιας αγάπης αγίνωτης που κάποτε νόμιζα τα χρόνια μου καρπούς της αστείο αλήθεια' πράγματι αστείο... ::yes.::
AleXandros K. 11-09-2007 @ 12:21	γιατί στο μικρό της υπάρξεως στρώμα απόθεσα δυο όνειρα μαμούθ. Πώς να χωρέσουν άλλωστε η αλήθεια και η αγάπη σ'ένα μονό κρεβάτι; Αυτό ψάχνω να βρω κι εγώ Αθανασία μου! Πολύ καλό όλο...Μπράβο ::wink.::
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α 20-10-2008 @ 11:56	Απίστευτη είσαι!!!! ::kiss.::
Ηώς 20-10-2008 @ 13:11	ΕΙΝΑΙ Π Ο Ι Η Σ Η!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο