| |
| | Μικρέ μου άγγελε |  | | | Δεν πρόλαβα την λάμψη σου, τον χρόνο σου, την στιγμή να φυλακίσω. Δεν πρόλαβες την ανατολή των 20 χρόνων σου... κι εσύ έφυγες, Άγγελος να γίνεις στων Αγγέλων την αυλή. | | |
Μου έδωσες το χέρι σου δειλά και ένοιωσα
την “Θεία” αύρα που ‘χεις μέσα σου,
την δύναμη, μα και την λεβεντιά σου.
Με κοίταξες, και είδα μες στα μάτια σου
την λάμψη της νιότης σου, να σκορπά ολόγυρα
όμορφο γλυκό χαμόγελο ζωής,
απ’ την γλυκιά κι ευγενική μορφή σου.
Μου μίλησες, και άκουσα τον ήχο της καρδιά σου,
λόγια συμπόνιας να μου λέει, γλυκά να μου μιλάει.
Είδα τον πλούτο που ‘χεις μέσα σου κι αμέτρητα στολίδια.
Αγνή ψυχή το “είναι” σου, αγνή κι η ανθρωπιά σου.
Ήθελα να γίνω φίλος σου και άνθρωπος δικό σου,
ήθελα να ήμουν πλάι σου, χαρά και λύπη να κρατώ για σε,
δένδρο, νερό, και γη για να σταθείς, φωτιά να ξεπεράσεις.
…μα δεν πρόλαβα…
μόνο, τον πόνο της ψυχής,
οι ημέρες και ο χρόνος τον αλέθουν.
Μικρέ μου άγγελε Δημήτρη, φίλος σου θε να γινώ,
στ’ ονείρου τ’ άβατο και στου χρόνου το κενό,
εκεί που ο πόνος κι η χαρά γίνονται ένα,
εκεί που η αγάπη κι η ελπίδα δεν είναι ψέμα.
Μικρέ μου άγγελε Δημήτρη, το φως σου λαμπερό κι αγνό,
θα είναι πάντα δυνατό, φωτεινό,
πιότερο κι απ’ τ’ άστρο του Αποσπερίτη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ‘‘…δεν φταις εσύ γι’ αυτό που είσαι και τι κάνεις, πίστεψέ με.’’ | | | |
|
skoutera
12-09-2007 @ 05:15 | ::cry.:: Προσωρινά αποχωριζόμαστε τους δικούς μας αφού οι ψυχές μας ζουν αιώνια. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
