ORLANDINA
13-09-2007 @ 05:33 | Οταν σε διαβαζω Αθανασια μου....ΧΑΝΟΜΑΙ μεσα στις λεξεις σου....
ΥΠΕΡΟΧΟ!!! ::theos.:: | |
Φαληρέας
13-09-2007 @ 05:34 | ::oh.:: ::love.:: ::huh.::
Ο φιλόσοφος ξαναχτυπά...
| |
TAS
13-09-2007 @ 06:01 | Κι αν θαρρείς πως σ'αφήνω
γιατί ντύνομαι κι εγώ συχνα- πυκνά ένας μικρός χειμώνας
να μαζεύω αγκομαχώντας τα όνειρα και τη λάμψη τους
στην όψη να μη δίνεις όψη.
::oh.::
στίχοι φωτιά.. | |
foteinos
13-09-2007 @ 07:32 | Κι όταν θα στάζει ο Χειμώνας τα δάκρυα
υγρά και στιλβωμένα στο παραθύρι ή και στον τοίχο σου ακόμα
να μη φοβάσαι'
με το στεγνό και καθόλα απέριττο δίπλωμα των μαντηλιών θα σε συνεφέρνω
μισοπνιγμένη και γαλήνια να με βλέπεις
μες στους μυώνες κάποιου ανίκητου ονείρου.
Μπορεί να φαίνομαι στιγμές συννεφιασμένη
μα καθώς λένε τα φαινόμενα απατούν... ακέραιος λόγος.. μπράβο Αθανασία
::smile.:: | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
13-09-2007 @ 07:48 | Ω Άνοιξη γλυκόπνοη και σπιρτόζα
νοσταλγικά πώς φώλιασες μέσα μου!
Πάντοτε κράταγα μια θέση να μη λείπεις...
::up.:: ::yes.:: | |
ειρήνη
13-09-2007 @ 08:38 | λόγος λυρικός , επιβλητικός
μου θυμίζει Σικελιανό
μεταγγίζει νιάτα κι αισιοδοξία το ποίημά σου ::smile.:: | |
Tikalouba
13-09-2007 @ 10:55 | Για μια ακόμη φορά, υποκλίνομαι... | |
ivikos
13-09-2007 @ 11:27 | Αθανασία, απλά υπέροχο, ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
justawoman
13-09-2007 @ 14:19 | ο Φωτεινός νομίζω το διατύπωσε πολύ καλά
Μπράβο κι από μένα
::love.:: | |
 |
