Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η μποτίλια στο τέλος στεγνή
 
[align=center][B]Κι αν μεταλλάσσομαι στη γύρα των καιρών και των ανθρώπων
άλλοτε ήρωας και άλλοτε ρίψασπις
άλλοτε άνθρωπος- φορές δείγμα ανθρώπου
έτσι με έμαθε ο κόσμος να πηγαίνω.
Κι όσο πηγαίνω λησμονώ τον πηγαιμό μου
όσο πηγαίνω συλλαβίζω επιστροφές
κι όλο σιμώνω αραιόσπαρτες πληγές, αποσταγμένες.
Στεκούμενους σταυρούς τις απιθώνω στην άμμο
πλεούμενα καράβια τις γρικώ μες στο ελαφρύ πλην χωμάτινο ακρογυάλι μου
Κι ανακαλύπτω κάπου εκεί την αγαλμάτινη ύπαρξη μου
σαν ολοκαίνουριο αλφαβητάρι αντοχών για τη ζήση μου'
ένα μικρό, αναιμικό καταφύγιο της μνήμης
κι ίσως τον έρωτα της λήθης...
Αχ τον έρωτα της λήθης!
Να συλλαβίσω το γαλάζιο της θαλάσσης (;)
να συλλαβίσω της θυσίας το ερυθρό
ή να μαζεύω γύρω φθόγγους για το μαύρο που όλοι ζούμε;
Ένα δεμάτι 'πομονής μου απέμεινε
ολίγα στάχυα χρυσοκέντητης σιωπής που τα φύλαγα χρόνια
κι ένα ασήκωτο σακί με συμβουλές μεγαλυτέρων
που άρχισε ματαίως να αδειάζει τους κόκκους του μισοστρατής
μιμούμενο προσεκτικά μια κλεψύδρα που κουράστηκε πια να μετράει τις ώρες και τις μέρες
και έτσι πάστρεψε το χρόνο βιαστικά.
Πόσο μ'αρέσει αυτή η έλλειψη του χρόνου!
Δίχως σκοτούρες να διαβαίνω την τελείωση
δίχως ρυτίδες και βαρύτητα να πέφτω
και ποιος ξέρει-να σηκώνομαι
Δίχως καθόλου μα καθόλου μεταλλάξεις πια- τί να τις κάνεις;
Κάνε πως δοκιμάζεις το αύριο ή πως κάνεις να γευτείς το χτες με τη γεύση του τώρα.
Η μποτίλια στο τέλος στεγνή και διάφανη.
Η μποτίλια στο τέλος στεγνή.
Πόσο μ'αρέσει αυτή η έλλειψη του χρόνου!


[align=right]Αθανασία Γ.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Ντι Ντι
19-09-2007 @ 09:36
Τελευταια εχεις μεγαλυτερη εμπνευση, πιο μεστη ή απλως μου ταιριαζουν περισσοτερο τα τελευταια γραπτα σου (αν και ετεροχρονισμενα) ;;
http://www.youtube.com/watch?v=D14q9IKUkL0
Αυτο το τραγουδακι ακουω τωρα στο γραφειο μου και ειπα να στο στειλω ::smile.::
ORLANDINA
19-09-2007 @ 10:17
Αχ τον έρωτα της λήθης! ::yes.::
poetryf
19-09-2007 @ 11:16
Nτι Ντι μου σ'ευχαριστώ, είναι όμορφο κι αυτό το τραγουδακι.
Μα να και κατι που βλέπω εγώ και προτείνω να το δείτε όλοι μα πάνω από όλα να το ακούσετε
"Τίποτα δεν πάει χαμένο"
Με όλη μου την αγάπη...

http://youtube.com/watch?v=kfiYQzzzSoA&mode=related&search=
Ντι Ντι
19-09-2007 @ 11:50
Ειχα πολυ καιρο να το ακουσω Αθανασια και ηταν πολυ ευχαριστη εκπληξη το τραγουδακι σου!
Spartinos
19-09-2007 @ 11:58
ΠΑΝΤΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ::up.::
CHЯISTOS P
19-09-2007 @ 13:40
Όμορφη και εύληπτη η γραφή σου και στα πιό λεπτεπίλεπτα και δυσπρόσητα αισθήματα, αγαπητή μου Αθανασία ! Αυτό που σε χαρακτηρίζει ...
Μαρία Χ.
19-09-2007 @ 14:14
Τί να πω... ::theos.:: ::love.:: ::kiss.::
elena351
19-09-2007 @ 15:59
::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
Ζήνωνας
19-09-2007 @ 17:08
Καλημέρα Αθανασία μου.

Σαγηνευτική γραφή. Σε καλεί να διαβάσεις τις λέξεις μέχρι το τέλος!
Υπέροχη για άλλη μια φορά!

Καλό ξημέρωμα και να έχεις μια όμορφη μέρα!
foteinos
20-09-2007 @ 01:52
Τέσσερα κουαρτέτα-burnt norton

O τωρινός χρόνος κι ο περασμένος χρόνος
Είναι ίσως και οι δύο παρόντες στο μελλούμενο χρόνο,
Κι ο μελλούμενος χρόνος περιέχεται στον περασμένο χρόνο.
Αν όλος ο χρόνος είναι αιώνια παρών
Όλος ο χρόνος δεν μπορεί να εξαγοραστεί.
Αυτό που θα μποούσε να 'ταν είναι μια αφαίρεση
Που παραμένει μια μόνιμη δυνατότητα
Μόνο σ΄' έναν κόσμο ρεμβασμού.
Αυτό θα μπορούσε να'ταν κι αυτό που ήταν
Σημαδεύουν σ'ένα τέρμα , που είναι πάντα τωρινό.
Πατημασιές αντηχούν μες στο μνημονικό
Κάτω στο δρομάκι που δεν ακολουθήσαμε
κατά την πόρτα που ποτέ δεν ανοίξαμε
προς τη μεριά του ροδόκηπου.
Τα λόγια μου έτσι
αντηχούν μες το μυαλό σου.
::angel.::
justawoman
20-09-2007 @ 04:32
έξοχο! ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο