| |
| | Προτιμότερον φτωχός |  | | | Σε αντίθεση με το προηγούμενο ( η άλλη όψη ) | | |
Μπατιράκι ήμουνα, δεν είχα ούτε μία
από κοπέλα τίποτα, δε μ΄ ήθελε καμμία
όλο δουλίτσες άλλαζα, να βγαίνει το ψωμάκι
και να ΄χω τα βραδάκια μου, να πιώ ένα ποτηράκι.
Χρόνια περάσανε στο ίδιο το μοτίβο
στα ίδια πάντα γύρναγα μες της ζωής το στίβο
ώσπου μια μέρα έτυχε και ευνόησε η τύχη
πρώτο αριθμό και πέσανε της φτώχειας μου τα τείχη.
Μ΄ αρχίσανε τα σκηνικά κι άγνωστες αγωνίες
καινούργιοι ''φίλοι'' βγήκανε κι έψαχνα τις γωνίες
τα χρήματα τους γυάλισαν, με θέλανε κοντά τους
μου λέγανε πως μ΄ έβλεπαν, μέχρι στα όνειρά τους.
Τι εμπιστοσύνη να΄χω πια και ποιόν να πλησιάσω
ήρθαν ξανθιές, μελαχρινές, με ποια τους να πλαγιάσω
είχα τη φτώχεια μου παλιά, το μεροκάματό μου.....
τον ήρεμο τον ύπνο μου.......το ήσυχο μυαλό μου.
Με ενοχλήσαν τα λεφτά, μου φέρανε σκοτούρες
οι τράπεζες, τα ομόλογα, των διευθυντών οι μούρες
άρχισα και τα μοίραζα......... έκανα ευεργεσίες
γηροκομεία, ορφανά και σ΄ όλες τις εκκλησίες.
Έφτασε έτσι η στιγμή, πριν να το καταλάβω
τελειώσανε τα χρήματα, μ΄ άκουσα χίλια μπράβο
βέβαια γνώρισα πολλούς, που τόσο μ΄ εκτιμήσαν
στη δουλειά με πήρανε, κοντά τους με κρατήσαν.
Τώρα έχω βρει το δρόμο μου, αγάπησα και κάποια
η μόνη της καρδούλας μου π΄ άνοιξε τα κιτάπια
έχει κι αυτή μία δουλειά, κοινό είναι το ταμείο
ήταν τα εκατομμύρια ........... σκέτο τρελοκομείο!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ένα απλό Μ.Τ | | | |
|
agrampeli
23-09-2007 @ 07:54 | Τώρα έχω βρει το δρόμο μου, αγάπησα και κάποια
η μόνη της καρδούλας μου π΄ άνοιξε τα κιτάπια
έχει κι αυτή μία δουλειά, κοινό είναι το ταμείο
ήταν τα εκατομμύρια ........... σκέτο τρελοκομείο!!!
πολύ πολύ καλό ::yes.:: ::up.:: | | Α.Ε. ΕΠΕ
23-09-2007 @ 14:29 | Και τώρα, αρχίσαν έξοδα, δάνεια κάρτες και δόσεις,
στο Σούπερ Μάρκετ μπαίνουμε μονάχα στις εκπτώσεις...
Και πνίγετ' η ψυχούλα μας σ' ένα μισόκιλο κρασί,
μα, "την υγειά μας νάχουμε κι ας ειν' κι απ' το ΕΣΥ..."
Όχι πως συμφωνώ, αλλά στο ίδιο καζάνι βράζουμε ::laugh.:: | | Λύχνος του Αλλαδίνου
27-09-2007 @ 03:01 | Πολύ καλό Μαργαρίτη...αλλά καθόλου χιουμοριστικό...η ίδια η ζωή είναι και όχι παρωδία... ::smile.:: | | margatsif
27-09-2007 @ 04:05 | Λύχνε, πως λέμε καμμιά φορά '' Γελάμε για να μην κλαίμε'' κάπως έτσι το έβαλα στα χιομουριστικά! Την καλημέρα μου! ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
