| |
Συγχώρεσε με κοπελιά
Μα δεν ζητώ αγάπη πια σε με να δώσεις
Λύσε απ’ τον κόμπο τα μαλλιά
Κάνε την νυχτα μπαλοθιά να με σκοτώσεις
Πιστεύω εύκολα θα βρείς
Σαν κάθε τέλος εποχής μεριά να θάψεις
Όσα δεν ζήσαμε εμείς
Στην χαραγμή της χαραυγής θα βγεις να κάψεις
Και μη σε νοιάξει για εμέ
Έριδας μήλο σου το «ναι» να το χαρίσεις
Σαν τον καπνό του ναργιλέ
Σ’ έναν αλλιώτικο βαλέ να κατοικήσεις
Οπότε ήσυχη θα ζεις
Στιγμές στημένης θαλπωρής όταν κοιμάσαι
Σιγουρεμένη κι ασφαλής
Ψέματα πάλι θα μου πεις πως με θυμάσαι
Έτσι θα φύγουν εποχές
Ίδια τα αύριο με τα χθές χωρίς σημάδια
Μέχρι επιτέλους οι βροχές
Να διώξουν βλέψεις μυστικές, μορφές και χάδια
Κι αν σε κουράζουν τα γραπτά
Πολλά τα λάθη συναπτά πολλά τα χρόνια
Μα μη σε νοιάζουν τα παλία
Και δεν υπάρχουνε στοιχειά μήτε τελώνεια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
