| |
ΧΡΟΝΙΚΟ
Ξημέρωσε η νύχτα η κρυφή
Χωρίς ξανά τα ίχνη της ν’ αφήσει
Κι απόμεινε μονάχα μια στιγμή
Απ’ την αρχή τον κύκλο της ν’ αρχισει
Σκουριάσανε οι ώρες μοναχές
Και ξαναφόρεσε ο χρόνος πανοπλία
Ναυάγησαν τα όνειρα στο χθες
Και γιναν του Αιώνα λεία
Το σώμα του εγκλήματος γυμνό
Ξεχάστηκε στο αύριο ριγμένο
Για έναν πιο κατάλληλο καιρό
Θα μείνει επ’ αόριστον θαμμένο
Στ’ αζήτητα του κόσμου κι οι φωνές
Που κάποτε ξορκίζαν καταιγίδες
Στοιχειώσανε στης λήθης της ρωγμές
Εξόριστες να σιωπούν σε σκοτεινές σελίδες
Και καθώς φεύγουνε τα χρόνια στη σειρά
Σαν καραβάνια χάνονται που παν στο πουθενά
Πίσω μια ελπίδα μένει στο βάθος να κοιτά
Έναν ορίζοντα που όλο ξεμακραίνει
Έναν ορίζοντα που φέρνει πιο κοντά
Μια εποχή το ίδιο απελπισμένη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
