stixoi.info: Κάιν & Άβελ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Κάιν & Άβελ

12 Σεπτεμβρίου 2007 / Κλειώ, να θυμηθούμε... μούσα της ιστορίας, της κιθάρας... και της επικής ποίησης.

Οδός Ανειλικρίνειας ύψωσες δυο Βαβέλ.
Ο Κάιν και ο Άβελ σε φόντο γκρι σιέλ
γυρίσανε στο σήμερα, να δουν άγρια και ήμερα
κοπάδια τους λαούς, σ’ αλλόκοτους καιρούς.
Καμουφλαρισμένος λύκος την προβιά του φόρεσε
ταραγμένος ο θυμός μας τη χαρά του χώρεσε
πάρτι μοιάζει κι η Ιστορία το μανδύα έραψε
η Κλειώ στην πρόσκλησή του είδε αίμα κι έκλαψε
κι άρχισε η βροχή ξανά
και σα γυναίκα βιαστικά
κεντούσε τ’ όνειρό της
θλιμμένα μου ψιθύριζε
το σκεπτικό της:

Δεν είμαι ελπίδα με φτερά μιας πεταλούδας
όνειρο στ’ ανοιγόκλεισμα της βλεφαρίδας
δεν είμαι χρώμα να χαθώ στην ανεμώνα
λειώνουν τα πέταλα στο κρύο του χειμώνα.

Τα λόγια είπα στο χορό των μασκοφόρων
πέσαν’ οι μάσκες στο τραπέζι άνευ όρων
κι ήρθε η Θάλεια και μαζί κι η Μελπομένη
η κωμωδία, η τραγωδία κι η Ειμαρμένη.

Δεν είμαι δένδρο να τσακίσω στον αγέρα
προσμένει η νύχτα, πάλι δες.. την άλλη μέρα
το νήμα πλέκω της αγάπης σα δυο φίδια
τα λόγια κλέβω της βροχής χωρίς φτιασίδια.

Κι είπα τα λόγια του χορού και με δικάσαν’
μάγοι, δασκάλοι, μαθητές, στην πρώτη ανάσα.

Δεν είμαι φύλλο ν’ αφεθώ μες στους ανέμους
ψίθυρους, σώπασα ν’ ακούσω και αγγέλους
και πέπλο έριξα απαλό στο πρόσωπό μου
καθώς υφαίνω στη σιωπή τον ουρανό μου.

Καμουφλάζ σε ένα πάζλ που δεν τελειώνει
μα δένει πια και η Κλειώ πιάνει τιμόνι
απ’ τη σοφία λίγους σπόρους της μας δίνει
μην τους φυτέψετε τυφλά μες την οδύνη.

Παλιά σενάρια του νου απ’ τη βροχή σβηστήκαν’
στου χρόνου τα αμφίβολα είδωλα ξεχαστήκαν’
σε ένα θέατρο σκιών πρώτη θα υποχωρήσω
στη διαχωριστική γραμμή πιο πίσω να πατήσω.

Μ’ ένα αστρικό σχοινί ακροβατώ σε μια στιγμή
πάντα μπροστά χωρίς σκιές το αύριο θυμίζει χθες.
Μες την ομίχλη παρελθόν, πεδίο αόρατων εχθρών
σε μια ανατροπή αξιών κι ανακατάταξη αρχών
δες τα κρυμμένα κι ας μη θες, μ’ αγνόησε τις ενοχές
-στη βάση τους υπεκφυγές- δες τις απρόσωπες σκιές.
Σε ένα κόσμο ιδεών αγνόησες τους νόμους
σ’ ένα πόλεμο ιδεών διασταύρωσες ανόμους.
Νίκησε η Αυγή ξανά
και σα γυναίκα μυστικά
μου ‘δειξε το χορό της
σε μια στροφή διέκρινα
το νυφικό της.

Κλέβω τα λόγια της βροχής να τραγουδήσουμε
και τις ιδέες τις κεντώ να προχωρήσουμε
μη χρειαστεί για άλλο πια να υποκριθούμε
αλλιώς να κρίνουμε αλλιώς για να κριθούμε.

Και στο γκρεμό από κλαδί να κρατηθούμε
για να πετάξουμε μετά σε άλλα πέρατα
κάτω να μείνουν μυθικά τα λάγνα τέρατα
με πνεύμα πνέω, το ένα χέρι μου σηκώνω
με νεύμα λέω: -Πιο ψηλά…
και αν βουρκώνω…
είναι που θέλω ν’ ανεβούμε όλοι μαζί
στο σκαλοπάτι που ‘χει φως της χαραυγής.
Όσα κι αν φύλαξες μες την καρδιά ας τ’ άφηνες
απ’ όσα ορκίστηκες πόσα στ’ αλήθεια κράτησες;
Για όσα είπες πόσα είδες; Κι αν κατάλαβες.

Μα όσα έγραψες απ’ τη βροχή αφουγκράστηκες
σιγά-σιγά, με της ψυχής τα μάτια
καθώς μαζεύεις τα χαμένα της κομμάτια.
Κλέψτε τραγούδια της βροχής να γονατίσουμε
μπρος τις ιδέες μας, μαζί να τις κεντήσουμε
μούσες μαζέψανε του αιθέρα ανεμώνες
μη φέρει η μπόρα στην καρδιά άλλους χειμώνες.
Γράψτε τραγούδια της βροχής να αγαπήσουμε
σαν τα παιδιά ξανά την άχαρη ζωή
ήρθε ηλιαχτίδα στο ιερό μας το φιλί
μέσα απ’ το φως η τρίτη αρχή θα γεννηθεί.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 11 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Συλλογή Το φιλί της Μούσας Κατηγορίες Γεγονότα - Ιστορία - Μυθολογία Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.

Θεοδώρα Μονεμβασίτη 27-09-2007 @ 16:13	Σήμερα αγόρασα κιθάρα για αυτό και αυτές τις ημέρες έγραψα αυτό το ποιήμα. Η κιθάρα αντιστοιχεί στην Κλειώ, μούσα της Ιστορίας… Μούσα της Ιστορίας και της επικής ποίησης. Κιθάρα. Κλεψύδρα. Στο δεξί η σάλπιγγα & στο αριστερό ο πάπυρος που ξετυλίγεται... Απεικονίζεται & με περγαμηνές (κατεργασμένο δέρμα) ή πλακίδια. Φορά δάφνινο στεφάνι/Ο Ηρόδοτος το 1ο του βιβ. το ονόμασε Κλειώ. http://www.mlahanas.de/Greeks/Mythology/Images/KlioClementino291.jpg
Θεοδώρα Μονεμβασίτη 27-09-2007 @ 16:14	socrates 27-09-2007 @ 22:12 Μουσ-ικοτατον! ::yes.:: MASTER 27-09-2007 @ 22:21 πολύ ωραίο! CHRISTOS P 27-09-2007 @ 22:26 Αχ βρε Θεοδώρα, μου έλειψε λίγο η γραφή σου ! Μπορώ να πω οτι είναι από τα χαρακτηριστικότερα δείγματά σου, και πολύ πολύ υπέροχο ! Καλό σου βράδυ, -και με γειά ! aperadosini 27-09-2007 @ 22:40 ::theos.:: ::up.::
spil † 27-09-2007 @ 16:55	Εύχομαι οι ήχοι της κιθάρας σου να φανούν ισάξιοι των στίχων σου !
Aris4 27-09-2007 @ 18:03	Με το Χρηστο , σε ολα !!! ::yes.::
foteinos 28-09-2007 @ 00:11	Κλέβω τα λόγια της βροχής να τραγουδήσουμε και τις ιδέες τις κεντώ να προχωρήσουμε μη χρειαστεί για άλλο πια να υποκριθούμε αλλιώς να κρίνουμε αλλιώς για να κριθούμε.... καλημέρα , υπέροχη ::smile.::
χρήστος 28-09-2007 @ 02:40	καλημέρα Θεοδώρα, πάντα ξεχωριστές οι δημιουργίες σου...
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ 28-09-2007 @ 03:07	Καλή σου μέρα Δώρα μου! Επιτυχία σε ό,τι και αν κάνεις! ::love.:: ::yes.::
balistreri 28-09-2007 @ 06:12	ότι κλέβει κανείς καλό είναι...
agrampeli 28-09-2007 @ 06:50	Δεν είμαι ελπίδα με φτερά μιας πεταλούδας όνειρο στ’ ανοιγόκλεισμα της βλεφαρίδας δεν είμαι χρώμα να χαθώ στην ανεμώνα λειώνουν τα πέταλα στο κρύο του χειμώνα. πολύ χαίρομαι που είσαι πάλι μαζί μας ::yes.:: ::love.::
justawoman 28-09-2007 @ 09:35	Οι δύο πρώτες μεγάλες στροφές είναι πολύ ωραίες και δουλεμένες άψογα Η τελευταία επίσης Το σύνολο υπερβολικά μεγάλο αν πρόκειται για τραγούδι θα μπορούσε να σπάσει σε περισσότερα του ενός ποιήματα Το σύνολο πάντως είναι ενδιαφέρον καλησπέρα Θεοδώρα
Θεοδώρα Μονεμβασίτη 30-09-2007 @ 03:04	Σας ευχαριστώ όλους για την καλή κουβέντα που μου χαρίσατε...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο