marakos1948
28-09-2007 @ 03:48 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
poetryf
28-09-2007 @ 03:59 | "Δεν θέλω πια νά 'μαι καλή, γλυκιά γυναίκα
Μόνο μια χίμαιρα που γύρω της ξερνά
Μην μ' αναγκάζεις να μετρήσω ως το δέκα
Αφού το ξέρεις..σταματάω στο εννιά..."
"Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης, ο πλαστουργός της νιας ζωής" καθως θα λεγε και ο λατρεμένος Βαρναλης, Μαρία μου...
::theos.::
Ax πόσο με εκφράζεις να ήξερες!!! ::love.:: | |
CHЯISTOS P
28-09-2007 @ 03:59 | Είναι ένα πέτρινο γεφύρι η καρδιά μου
που με διαβαίνουν βιαστικά οι περαστικοί
νοιώθω τις έγνοιες τους στα βήματά τους χάμου
άλλος γι ανάγκη , άλλος ταξίδι, άλλος φυγή…
Και δεν τους κρίνω, μον’ την θλίψη μου στοχιέμαι
που μύρια αισθήματα περνούν για μια στιγμή
-μα ένα γιοφύρι είμαι, δεν το ξεγελιέμαι,-
πώς να γευτώ του καθενός τη συλλογή ; !
Κι έτσι το αισθάνομαι, γιατί έτσι το νομίζουν
πως πράγματι άψυχο ορθιέμαι και βουβό,
την ιστορία μου την μαύρη δεν γνωρίζουν
κι ούτε που σκέφτονται αν νοιώθω ή αν πονώ.
Είμαι κι εγώ ένα γεφύρι στη σειρά του.
Τι σαν την δόξα μου αγνόησαν πολλοί !
Τι κι αν του μάστορα την όμορφη κυρά του
κλείνω στα σπλάχνα, σαν αλύτρωτη πληγή….
(28-11-2006)
Καλημέρα σου Μαρία μου !
Η απουσία, μας γεννά δικούς της νόμους, και δυναστεύει της ζωής μας τα καλά !
Να έχεις μια όμορφη μέρα ! ::hug.:: | |
poetryf
28-09-2007 @ 04:07 | Κάπου στη θέα μιας αγάπης
κουραστηκα να περπατώ...
Δεν πίνω πλέον στην υγειά της,
στα βήματα της δεν πατώ....
Δεν βρίσκω χώμα να βαδίσω
μόνο κενό για να κρυφτώ,
Κι όσο κοιτάζω προς τα πίσω
όλο με βρίσκω στα "εμπρός".
Δεν σε αγάπησα, το είπα
κι ούτε σε ήθελα θα πω...
Μα στην καρδιά μου μαυρη τρυπα
έχεις ανοίξει και πονώ.
Μη με κοιτάς δεν είναι ψέμα
σύννεφο έγινα κι εγώ...
Στάζει βρόχη μέσα μου αίμα
και το φοβάμαι μην πνιγώ.
#Δεν είσαι κεινος που'χα μάθει
έτσι δεν ήσουνα εσυ...
Έσυ μου έταζες τα πάθη
σαν τις σταγόνες στο κρασί.
Δεν είσαι εκείνος που θυμάμαι,
έτσι εσύ δεν αγαπάς...
Μ"άφησες μόνη να κοιμάμαι
μα και στο όνειρο γυρνάς...# | |
skoutera
28-09-2007 @ 04:20 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: Πολύ καλό. | |
jenny
28-09-2007 @ 04:22 | kataplyktiko ke fovera melodiko. | |
Μαρία Χ.
28-09-2007 @ 04:34 | Ήμουν στο πέμπτο το ποτό
Στις δώδεκα η ώρα
Πικρό το στόμα..σφαλιστό
Και η ψυχή μια μπόρα...
Γιατί..γιατί..μόνο γιατί
Κι ένα κενό στο τέλος
Πληγές ανοίγει η μουσική
Κάθε στροφή και βέλος...
Σβήνουν οι κόρες των ματιών
Δυο λίμνες από αίμα
Ποιος ήμουν πριν και ποιος μετά
Το τώρα είναι ψέμα...
Εκείνο πού 'θελα ποθώ
Μα γι' αύριο δεν ξέρω
Τί πρέπει τάχα ν' αρνηθώ
Για να μην υποφέρω?...
Λες κι η γαλήνη του κορμιού
Για την ψυχή είναι πόνος
Γι' αυτό,αγάπη μου κι εγώ
Πλάϊ σου..νιώθω μόνος...
4/11/2003
---------------------------------------------------
Ζωντανές απουσίες.. νεκρές παρουσίες.. τά 'χω χάσει πια.. τί είναι ο άνθρωπος??.. σάρκα ή σκέτο συναίσθημα??.. το δεύτερο μάλλον.. αφού η σάρκα όλα μπορεί να τα υπομείνει.. η καρδιά όμως όχι... | |
χρήστος
28-09-2007 @ 05:06 | δεν έχω λόγια, καλημέρα... | |
elena351
28-09-2007 @ 06:01 | ::sad.:: ::love.:: ::sad.:: | |
agrampeli
28-09-2007 @ 06:42 | Ζωντανές απουσίες.. νεκρές παρουσίες.. τά 'χω χάσει πια.. τί είναι ο άνθρωπος??.. σάρκα ή σκέτο συναίσθημα??.. το δεύτερο μάλλον.. αφού η σάρκα όλα μπορεί να τα υπομείνει.. η καρδιά όμως όχι..
::yes.:: ::up.:: | |
~~ΤhΑlaSsAki~~
28-09-2007 @ 07:36 | Δες πως κουράστηκα κι αυτό, μόνο, λυπήσου
Είναι ταξίδι που δεν έχει γυρισμό
Γύρε στο πλάι μου, απόψε και κοιμήσου
Ομορφο το τραγουδι σου Μαρια... | |
serraios
28-09-2007 @ 11:04 | τι να πω....παρα πολυ ωραιο..κι ολα οσα διαβασα δικα σου...απλα να σαι καλα να σε διαβαζουμε...για να ξερουμε πως στην οδο που λεγετε μοναξια δεν ειμαστε μονοι..εκτος αν απλα ετσι σου βγαινουν...μπραβο... ::up.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Λύχνος του Αλλαδίνου
28-09-2007 @ 11:07 | Της αγάπης την ουσία,
τη μετρώ στην απουσία
Κι όλο γίνομαι κομμάτια
Πράσινα γλυκά μου μάτια...
Υπέροχο... | |
 |
