Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271228 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 στιγμή από σύννεφο
 
Κάθε στροφή ανοίγει εμπρός της κι ένα θαύμα
κι είν’ η ανάσα της στραφτάλισμα φωτιάς
στης λησμονιάς το ξέθωρο άτι ανεβασμένη
καλπάζει με τον ήλιο στα μαλλιά
για την κοιλάδα που’ χει στα έγκατα της νιότης της .

Μια γοργοφτέρουγη αχτίδα η σκιά της
σαν ξαποσταίνει σε μιαν άκρη τ’ ουρανού
προτού κινήσει πάλι για τον ανέκκλητο – θαρρείς – προορισμό της.

Διάλειμμα κάλπικο
Το ξέρουν όλοι
Μα
Ποιος θα τολμήσει να το πει.
Να θρυμματίσει τον ήλιο που –έστω- κρυφά
αχνοφέγγει στα ξανθά της μαλλιά.

Κι έτσι ξανά θ’ αποδυθεί στο πουθενά
Ξανά γερμένη σε κροντήρια ξέχειλα χυμούς αόρατους
θ’ απομυζεί τη νιότη
και θα γελά τον εαυτό της πως υπάρχει αθανασία.

Μια φυσαρμόνικα γερμένη στο κενό η ομορφιά της
με ήχους –λες- φερμένους απ’ αλλού.

μην την ξυπνάτε

κρατήστε την αθώα

ρωτήστε την μονάχα τ’ όνομά της
κι αν να τ’ αποκαλύψει δεν καταδεχτεί

μη σκιάζεστε

φυλάξτε την μονάχα στοργικά μες στη ματιά σας
κι αφήστε την να κοιμηθεί

στιγμή από σύννεφο
στιγμή από ατόφιο χρυσό στάρι
στιγμή μονάκριβη

Δεν είναι άλλο η ζωή από στιγμές
και απ’ ανάσες ξοδεμένες- τάχα- ανώφελα.

Κι αν η στιγμή σας γέλασε
κι αν δεν τη βρήκατε να σας μιλά κατάστηθα,
μη λησμονάτε το κορίτσι
που γέλαγε ανέφελα
κι έκανε τις στιγμές να μοιάζουν ουρανοί
έτοιμοι να χωρέσουν το αιώνιο.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
justawoman
28-09-2007 @ 10:02
Δεν είναι άλλο η ζωή από στιγμές
και απ’ ανάσες ξοδεμένες- τάχα- ανώφελα.

Κι αν η στιγμή σας γέλασε
κι αν δεν τη βρήκατε να σας μιλά κατάστηθα,
μη λησμονάτε το κορίτσι
που γέλαγε ανέφελα
κι έκανε τις στιγμές να μοιάζουν ουρανοί
έτοιμοι να χωρέσουν το αιώνιο

και μ' αυτούς τους τελευταίους σου στίχους
άνοιξες τη στιγμή στον ουρανό της
ταυτίστηκα ειρήνη μου
::love.::
TAS
28-09-2007 @ 12:22
Μια φυσαρμόνικα γερμένη στο κενό με ήχους φερμένους απ’ αλλού...
και μια στιγμή μονάκριβη..

guesswho
28-09-2007 @ 12:24
Καλησπέρα Ειρήνη! Πολύ καλό! Συμφωνώ με τη Just ::yes.::
touristas
28-09-2007 @ 14:12
κρατήστε την αθώα ::xmas.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο