| |
Καταμεσίς της θάλασσας
εκεί πέρα στέκω μοναχός
Σαν το ηφαίστειο,
μα όχι από πετρα
Κρέατος βουνο,
γεμάτο από λάβα.
Λάβα καυτή, μα όχι από γή
Λάβα από τον πόνο μου φτιαγμένη
Τον δικό μου πόνο
Που τον έθρεψα, τον άνδρωσα
σαν νάτανε το σπλάχνο μου, το ακριβό
Μή δεν ήτανε? Μη δέν το΄χα σαν παιδί
Τον πόνο κείνο που΄χα στην ψυχή
Εγώ τον έφτιαξα,
για φταίχτες 'γώ δεν ψάχνω
Λάβα τον έκανα.
Λάβα να με καίει
μα το κορμί με πρόδωσε,
να καεί δεν θέλει
Στέκεται κεί δα,
κι αργοπεθαίνει.
Μα η λάβα, λάβα..
Το ηφαίστειο δεν σβήνει
Μόνο φωτιά και πόνος
Και της λάβας οι εκρήξεις
Φωτιές στον ουρανό
Φωτιές πετώ παντού
Φωτιές από πόνο καμωμένες
Καίγομαι 'γω
μα καίω κι άλλους
Μη το΄θελα? Μη το΄χα για σκοπό?
Μη πήγα πρός τα κεί?
Ηφαίστειο εγώ,
πως να το μπορώ?
Σχωρνάτε με, δεν το΄θελα
δεν το΄χα για σκοπό,
μέ της λάβας μου τον πόνο,
φωτιές αλλού να βάνω.
Μα αφού το βλέπεις,
το ΄χεις ξαναδεί
Ηφαίστειο είναι αυτό
Κρέατος βουνό
μα απο λάβα καμωμένο
Τι θες και κάθεσαι κοντά?
Τι θες και τ'ανεβαίνεις
Δική μου η λάβα τούτη ΄δω
δικός μου ειν΄ο πόνος
από μένανε θρεμένος
μα εμένανε να κάψει, όχι άλλους
Μα τι να κάνω?
Σαν αρπάξει η φωτιά,
σαν η λάβα να σκάει αρχινά,
σαν το κρέας, αρχίσει πόνο να ξερνά,
τα χέρια είν'δεμένα, είναι πιά αργά
Σχωρνάτε με, δεν το΄θελα
Αλλους να πονώ εγώ δεν θέλω
Εμένα ήθελα να πονέσω, μα τώρα μήτε αυτό
Να σβήσω μόνο, να σβήσει η φωτιά
Η λάβα να γίνει πάγος,
σιγη, στο κρέας ερημια,
φύλλο να μην κουνάει,
να μην πονώ, να μην πληγώνω
Να σβήσω μόνο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
