Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271228 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο θάνατος διαλέγει στα τυφλά
 “να μην αξιωθείς να δεις πόσα μπορείς ν’ αντέξεις”… Στον Βλαδίμηρο Ποζίδη
 
Αυτός ο πόνος δε μοιράζεται
είναι δικός σου όλος
κι όποιος συμπάσχει πλάι σου
τον αυγαταίνει
Τι να το κάνεις το χάδι μου
όταν η οδύνη παραμορφώνει
κάθ’ αίσθηση αφής

Αυτός ο πόνος δε θα ‘ναι πάντα τόσο οξύς
μα σαν οξύ μεσ’ την καρδιά σου θα κυλάει
Όλα αλλάξανε με μιας
Και τα ‘γιατί’ και τα ‘για ποιόν’
Φρικτή η αντιστροφή
αυτού που λέμε φυσική ροή πραγμάτων
Μέσα στο ανοιχτό μνήμα
που χάσκει το βλέμμα σου
σα να επιθυμείς την αλλαγή των ρόλων
άκαρπος θρήνος

Αυτόν τον πόνο, τον κατάδικό σου
κανείς δε θα τον πάρει
Θα ‘ναι η συντροφιά σου και η έγνοια σου
Θα ‘ναι το απομεινάρι
απ’ το αντίο που δεν είπες
κι ας μην έπρεπε ποτέ να ειπωθεί
Δεν είσαι συ που αποφασίζεις
τη σειρά

Ο θάνατος διαλέγει στα τυφλά
όπως κι ο έρωτας



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 29
      Στα αγαπημένα: 5
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      spontaneous
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
ψιτ-ψιτ
01-10-2007 @ 05:40
Τύφλα ο θανατος ........... ::xmas.::
simonidis
01-10-2007 @ 05:42
Το δεύτερο κοντα-κοντά για θάνατο στις τελευταίες δημιουργίες.
Αν και δω είναι διφορούμενο το είδος της απώλειας. Ας είναι.
Παραπέμπω στους στίχους του Auden "Funeral Blues"

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He is Dead.
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last forever: I was wrong.

The stars are not wanted now; put out every one,
Pack up the moon and dismantle the sun,
Pour away the ocean and sweep up the woods;
For nothing now can ever come to any good.

Wystan Hugh Auden
ψιτ-ψιτ
01-10-2007 @ 05:59
ντίρλα ο θανατος
ofilia
01-10-2007 @ 06:09
Ο θάνατος διαλέγει στα τυφλά
όπως κι ο έρωτας

δυνατος στιχος!!!! ::yes.::
poetryf
01-10-2007 @ 06:31
Ακέραιο Ποίημα, ακέραιος λόγος...
Ακέραιος Πόνος...
Ακέραιη Στέλλα!!!
Καλό μεσημέρι! ::love.::
CHЯISTOS P
01-10-2007 @ 06:32
Καθηλωτικός ο λόγος σου Στέλλα...

"Αυτόν τον πόνο, τον κατάδικό σου / κανείς δε θα τον πάρει..."
από κεί και πέρα, ότι και να πείς....

Μου άλλαξες την διάθεση...
Την καλημέρα μου !
aperadosini
01-10-2007 @ 07:23
παρα πολυ ωραιο και ουσιαστικο !
οποιος συμπασχει πλαι σου τον αυγαταινει ...!!!
ΘΕΟΣ
01-10-2007 @ 07:30
ΝΑΙ
justawoman
01-10-2007 @ 07:30
είναι αφιερωμένο σ' έναν άνθρωπο
που έχασε το γιο του πρόσφατα

Νόμιζα ότι δεν έχει διφορούμενα νοήματα

καλησπέρα σε όλους...
Αγνή
01-10-2007 @ 07:37
Εξαίρετη.
ARGY
01-10-2007 @ 07:59
Μου άρεσε πολύ μα μόλις είδα το σχόλιο σου μου άρεσε ακόμη περισσότερο... Μπράβο σου.
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
01-10-2007 @ 08:21
Δεν είσαι συ που αποφασίζεις
τη σειρά
Ο θάνατος διαλέγει στα τυφλά
όπως κι ο έρωτας

Συμφωνώ απόλυτα Στέλλα.
::sad.::
agrampeli
01-10-2007 @ 08:24
Ο θάνατος διαλέγει στα τυφλά
όπως κι ο έρωτας

πολύ δυνατό
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
01-10-2007 @ 09:29
Θα ‘ναι το απομεινάρι
απ’ το αντίο που δεν είπες
κι ας μην έπρεπε ποτέ να ειπωθεί

::up.:: ::theos.:: ::up.::
jenny
01-10-2007 @ 10:33
Ο θάνατος διαλέγει στα τυφλά
όπως κι ο έρωτας

δυνατος στιχος!!!
Σελίνα
01-10-2007 @ 10:48
τόσο απέριττο και τόσο άρτιο ...
δυνατή η γραφή σου πολύ, ξέρεις πόσο μου αρέσει ο
τρόπος σου. Τα σέβη μου γλυκιά μου ::theos.::
elena351
01-10-2007 @ 11:18
Ο θάνατος διαλέγει στα τυφλά
όπως κι ο έρωτας
Poly alh8ino!!! ::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
marakos1948
01-10-2007 @ 12:24
::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
Α.Ε. ΕΠΕ
01-10-2007 @ 12:38
Αγαπημένο μου, όταν μιλάς σε δεύτερο ενικό, με στήνεις στον τοίχο...
κι ας μην είμαι ο Βλαδίμηρος... ::love.::
spil †
01-10-2007 @ 13:31
"Θα ‘ναι το απομεινάρι
απ’ το αντίο που δεν είπες
κι ας μην έπρεπε ποτέ να ειπωθεί..."

Οταν σαρκάζει ο σαρκασμός...
::hug.::
KTiNoS
01-10-2007 @ 13:52
Για τον θάνατο δεν μιλώ.
Είναι τόσο καθοριστικό το ΤΕΛΟΣ που δεν χωράει κουβέντα.
Έχω χάσει πολλούς φίλους.
Τόσους που είναι σαν να πήγαμε σε πόλεμο …

φφφφφφφ.....
Aris4
01-10-2007 @ 13:56
Eιναι ωραιο να εχει κανεις φιλους σαν εσενα ...
Στελλα ::smile.::
silmariel
01-10-2007 @ 14:28
πρίν καν το ανοίξω,διαβάζοντας τον τίτλο,ψέλλισα..όπως κι ο έρωτας...
foteinos
01-10-2007 @ 14:39
::hug.:: μόνο
MASTER
01-10-2007 @ 17:49
Οκ, αλλά ο θάνατος είναι πιο τυφλός από τον έρωτα!
Συμπάσχω... ::cry.::
Α.Ε. ΕΠΕ
01-10-2007 @ 23:39
"Eιναι ωραιο να εχει κανεις φιλους σαν εσενα ..."
Δίκιο έχει ο Aris o 4!
Σου αναθέτω τυφλά τον επικήδειό μου.
Αλλά, αν τολμήσεις να βάλεις τα γέλια, θα σου χώσω μπουνιά, να το έχεις υπόψη σου!
::angry.::
balistreri
02-10-2007 @ 04:00
μετά τον έρωτα και την δικαιοσύνη να κι ο θάνατος αόμματος...
στους τυφλούς πάντως βασιλεύει ο μονόφθαλμος...
Αστεροτρόπιο (Jeny)
05-10-2007 @ 04:25
.......................................................
iokasth
11-09-2014 @ 15:37
Αυτός ο πόνος δε μοιράζεται
είναι δικός σου όλος
κι όποιος συμπάσχει πλάι σου
τον αυγαταίνει
Τι να το κάνεις το χάδι μου
όταν η οδύνη παραμορφώνει
κάθ’ αίσθηση αφής...

Ένοιωσα αυτα τα λόγια, γιατί ποτέ μου, σε βαρύ πένθος, δεν πλησίασα την /τον/ πονεμένο να συλλυπηθω, μόνον με έκφρασή μου έδειχνα την συμμετοχή μου στο πένθος τους.
Εξαιρετική αφιέρωση.!!
..............
ΝεφΕλλη

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο