| |
| | η αγάπη-e- |  | | | το είχα γράψει λίγες ημερες μετά την γνωριμία με την αείμνηστη γυναικα μου.. | | |
τι όμορφα που είναι ν αγαπάς
και ν αγκαλιάζεις ότι η ψυχή κι αν βλέπει,
το να μη νοιάζεσαι που βρίσκεσαι που πάς,
ούτε να στέκεσαι στα πρέπει ή δεν πρέπει.
Να κρίνεις τις ατέλειες σωστές
και να πετάς ανέμελα στ ονείρου τα παλάτια,
και να μπερδεύονται κι οι λέξεις σου κι αυτές,
σαν τη κοιτάζεις με λαχτάρα μες στα μάτια
είναι στ αλήθεια τόσο ωραίο ν αγαπάς
κι ακόμα κι αν η πίκρα σε τυλίξει,
τι κι αν δεν νοιώθεις που βαδίζεις και που πάς,
αφού η καρδιά σου πρόλαβε, μ αγάπη να μιλήσει.
ΜΖ1976
Εκείνη την εποχή αντιμετωπίσαμε τις επιθέσεις της οικογενείας της, για την επιλογή της Μαρίας μου να δεχθεί εμένα σαν σύντροφο της, αντί ενός εφοπλιστή που την ήθελε πολύ .Βλέπετε η σχωρεμένη ήτανε γόνος μεγάλης πολιτικής οικογένειας και ο marakos με το φτωχικό σκοντάκι του,τους ανέτρεψε τα σχέδια για ένα πλούσιο γάμο.όμως ο marakos ήτανε τότε παλικάρι σ όλα του και δεν χαμπάριαζε απο πολέμους και διεκδικήσεις.Τελικά κέρδισε για πάντα την καρδιά της εκείνος
ο θεόμουρλος και παρορμητικός νεανίας,αφήνοντας τα βαπόρια του εφοπλιστή δεμένα στους κάβους τους.Φαντασθείτε ότι στο γάμο μας που έγινε στον προφήτη Ηλία ,σ ένα μικρό τότε εκκλησάκι ,(αντί της Αγίας τριάδας,που ήτανε η μητρόπολη)περίμεναν λουλουδοστολισμένες απ έξω ,μιά οικογενειακή τους τζάγκουαρ και το ..σκοντάκι μου.Ο οδηγός της μετά την έξοδο μας έσπευσε ν ανοιξει την πόρτα της τζάγκουαρ για να μπούμε,αλλά φευ,χωθήκαμε στο σκοντάκι μας αφήνοντας τους πάντες εμβρόντητους και καταλήξαμε στο γνωστό μας ταβερνάκι,μόνοι οι δυό μας και έτσι μείναμε μέχρι το τέλος της κοινής μας ζωής,πάντα μαζί.
Μπορείς να ξεχάσεις μια καλλονή που αποκληρώθηκε για κάποιο ασήμαντο υπαλληλάκο και που τον αγάπησε παράφορα για όλη της τη ζωή?(βλ.΄΄ΔΥΟ ΜΑΤΙΑ ΑΓΓΕΛΙΚΑ¨¨)
Αχ βρε αγγελέ μου,γιατί να μη πάρει ο χάρος εμένα τότε και να σε στερήσει απ τα παιδιά και τα εγγόνια σου.Σαν γυναίκα θα τους ήσουνα πολύ πιο χρήσιμη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
marakos1948
02-10-2007 @ 13:01 |
http://users.forthnet.gr/ath/mariosru/ | | ailav_
02-10-2007 @ 13:20 | syglonistiko
oso kai h agapi
| | aggelika plasmeni
02-10-2007 @ 14:09 | ::angel.:: ομορφο.. ::love.:: | | aperadosini
02-10-2007 @ 14:24 | τι ομορφο που ειναι να αγαπας ... οπως ακριβως γραφεις ::yes.:: | | Helene52
02-10-2007 @ 15:06 | τι όμορφα που είναι ν αγαπάς
και ν αγκαλιάζεις ότι η ψυχή κι αν βλέπει,
::love.:: ::theos.:: ::love.:: | | ΛΙΑ
03-10-2007 @ 00:47 | Άρε φίλε marako συγγλονιστικός όπως πάντα, καλά θα ήταν ο χάρος να μην πάρει κανέναν αλλά όλα στη ζωή είναι κι όπως είπε κι ο Τένεσση Ουίλιαμς: 'οτι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς κι εσύ έγινες ένας υπέροχος άνθρωπος που ξέρει ν' αγαπά... ::yes.:: ::yes.:: | | CHЯISTOS P
03-10-2007 @ 00:57 | Αχ ρε Μάριε, με συγκίνησες με τα τρυφερά σου συναισθήματα πρωί πρωί... θεόμουρλε και παρορμητικέ !... Κατάργησες καράβια ολόκληρα με την απλή αλλά ειλικρινή αγάπη σου !
Καλή σου μέρα ! | | agrampeli
03-10-2007 @ 06:44 | με τον Χρήστο Π ::yes.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
