| |
| | Τα ναυάγια |  | | | διόρθωση με μέτρο. | | |
(με μέτρο)
Τα ναυάγια
Μια βροχή που θρέφει,
το βαθύ μου πόνο.
Πάλι δεν αντέχει,
δε νικώ το χρόνο.
Λάθη πια τολμώ,
κάνω πως ξεχνώ.
[B]Στο σώμα μου κρατώ ναυάγια,
και θύματα νεκρές αγάπες.
Στα μάτια μου πια μόνο δάκρυα,
γιατί στη ζωή μου μείναν στάχτες. [/B]
Μια ζωή μόνο κρύβει,
το πιο πικρό της βλέμμα.
Κάτι δεν αφήνει,
λίγη αγάπη, κάποιο ψέμα.
Πληγές πια ζητώ,
και σ’ ακολουθώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | «Αυτό που κάνουμε δεν το καταλαβαίνουν ποτέ, μα μονάχα το επαινούν ή το κατηγορούν» | | | |
|
artista_k
05-10-2007 @ 13:09 | Ωραίο το ...ναυάγιό σου, Δημητράκη! ::yes.:: ::hug.:: | | CHЯISTOS P
05-10-2007 @ 13:55 | Πάντα η απογοήτευση μας δημιουργεί σκόρπιες σκέψεις ...
Αξιόλογο στον λόγο αυτό ! | | aperadosini
05-10-2007 @ 14:14 | πολυ ωραιο κ πολυ δυνατο ρεφρεν ::smile.:: | | elena351
05-10-2007 @ 14:37 | Στο σώμα μου κρυμμένα ναυάγια
και θύματα νεκρές αγάπες.
Στα μάτια μου όλο δάκρυα
γιατί ‘μείναν μόνο στάχτες.
::yes.:: ::up.:: ::yes.:: | | Medelegief
10-10-2007 @ 05:18 | euharisto gia ta sholia sas. | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
04-11-2007 @ 09:00 | Στο σώμα μου κρυμμένα ναυάγια
και θύματα νεκρές αγάπες.
Στα μάτια μου όλο δάκρυα
γιατί ‘μείναν μόνο στάχτες
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
