| |
Ένα άγγιγμα απαλό, μια ανάσα απαλή
και το ερωτηματικό άρχισε πάλι να ουρλιάζει…
Μελωδία στη ζωή του ο πόνος,
αεράκι δροσερό μια ενοχή…
Ξύπνησε μια Λευτεριά και τίναξε απ’ τους ώμους του τον ήλιο…
Σαν όστρακο περπάτησε πάνω στη λίμνη των ντροπών,
κατάπιε όσα δηλητηριώδη μανιτάρια μπόρεσε να βρει, ξαπόστασε, αναστέναξε…
Ο έρωτας ξεβράστηκε και σήμερα σαν πεταμένο πτώμα
κι ένα κοράκι οιωνός το αγκάλιασε με αγάπη…
Κοίταξε ψηλά και είδε τον Θεό του φοβισμένο.
Κοίταξε γύρω του και είδε τους εχθρούς του απορημένους…
Έπνιξε τα κύματα μες στον βυθό του
και ορκίστηκε να μην ξαναγαπήσει πεθαμένα είδωλα…
Μόνο τον τρόμο να ακούει, σαν ψιθυρίζει ψεύτικα λόγια…
Αγνάντεψε το πέλαγο κι έκλαψε σαν τ’ αστέρια…
Πλημμύρισε τον ουρανό με κύματα και ξόρκια
σαν να’ ταν η καρδούλα του κήπος με ανεμώνες
και μαύρα τριαντάφυλλα γεμάτα με αγκάθια…
Φώναξε μες στον ύπνο του την όμορφη την λέξη
και γύρω του φυτρώσανε όμορφα κυπαρίσσια.
Του χάρισαν σκιά, του χάρισαν αγάπη.
Ένα άγγιγμα απαλό, μια ανάσα απαλή…
Χιλιάδες ονειροδάκρυα τον κάλυψαν με χώμα
και η ψυχή του πέταξε σαν άνεμος ανάμεσα στα δέντρα…
Πονεμένος ο Θεός, ευτυχισμένος ο έρημος νεκρός…
Ξημέρωσε μια Λευτεριά, χαμόγελο της πρόσφερε ο ήλιος…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
