| |
Μπορεί ο ήλιος κάποτε να σκοτεινιάσει,
μπορεί ο χρόνος βαθιές ρυτίδες να χαράξει
μπορεί τα δάκρυα της ψυχής να ξεχειλίσουν
και φιλορόισμα πικρό να ξεφυλλίσουν
μπορεί οι τόσες αναμνήσεις να περάσουν
μπορεί τα μάτια μου το φως να τα κουράσουν
μπορεί τα όνειρα μου τις βραδιές να είναι άδεια
κι οι σκέψεις μου να ψηλαφούνε στα σκοτάδια
μπορεί αντίκρυσμα ψυχής άδικα να προσμένω
σαν τον δεσμώτη του Καυκάσου να υπομένω
μπορεί να μας χωρίζει απόσταση μεγάλη
και κακοτράχαλα βουνά που δεν σιμώνουν γλάροι
μπορεί κάτι καινούργιο ν άρχισε και να μη το γνωρίζεις
μες της καρδιάς τα τρίσβαθα ίσως το νανουρίζεις
μπορεί νάναι ξεκίνημα για μια καινούργια μέρα
μπορεί και νάναι σύννεφο που τρέχει στον αγέρα
ΜΖ
Γράφτηκε σε στιγμές αναζήτησης,όπου με την φαντασία μου ¨¨ταξίδευα ¨¨μια στον ουρανό και μια στη γή,ψάχνοντας για μια καινούργια αγάπη για ν απαγγιάσει η ψυχή μου.Ετσι στον τελευταίο στίχο μου ξεκαθαρίζω πως πρέπει να είμαι έτοιμος και για την απόρριψη,ώστε να μη πληγωθώ και εσωκλειστώ,αλλά να έχω το κουράγιο να ξανανοίξω τα φτερά μου.Είναι με λίγα λόγια ¨¨αυτοτονωτικό¨¨για ένα άνθρωπο που δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς τον έρωτα και την αγάπη σύντροφο του.Ενα μεσήλικα που μισούσε την μοναξιά..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
