| |
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Πολύ όμορφη περιγραφή και με ωραία σύνδεση των λέξεων....Πολύ μου άρεσε....Είναι κάτι διαφορετικό και καθόλου στημένο....Να συνεχίσεις έτσι....να περιγράφεις απλά και όμορφα....Φιλιά....Millie | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | ...γελώ με χαρά στα σχόλια σου Millie. Η αλήθεια (και την ξέρεις) είναι οτι όση σιγουριά αισθάνεσαι την ώρα που αποτυπωνεις τις σκεψεις σου, τόσο μεγαλύτερο είναι το στραπατσο της ανασφάλειας σου όταν αυτές εκτίθενται... Να είσαι καλά. Yianni | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Φίλε Yanni
όλοι έχουμε ανασφάλειες και ειδικά στην περίπτωση που εκτιθέμεθα όπως λες κι εσύ....και συμφωνώ μαζί σου στο ότι το ξέρω....γιατί πολύ απλά κι εγώ το έχω νιώσει....όμως κάτι που φτιάχνεις μόνος σου, οτιδήποτε και αν είναι αυτό, επειδή είναι ΔΙΚΟ ΣΟΥ το αγαπάς με ένα τρόπο πολύ περίεργο....γιατί περικλείει, περιέργως, πολλά συναισθήματα.... «παίζεις»....με τον εαυτό σου, με τις λέξεις, με τα ίδια σου τα συναισθήματα που μπορεί να εναλλάσσονται από τη μία στιγμή στην άλλη, με τα θέλω σου, τα πιστεύω σου....με....με...με....Πολύ απλά είσαι ΕΣΥ....ʼρα πώς είναι δυνατόν όλο αυτό να μη σε φοβίζει....μη ξεχνάς ότι πρώτα υποβάλλεις τον εαυτό σου σε αυτές τις διαδικασίες και....κατά κάποιο τρόπο τις ξεπερνάς....και είναι φοβερό γιατί με τον εαυτό μας πολλές φορές είμαστε πολλοί πιο σκληροί απ ότι με τους άλλους....Οπότε συμπερασματικά.....αφού περνάς αυτή τη διαδικασία....τα σχόλια των άλλων ....είναι πιο... «ανώδυνα» (χωρίς να θέλω να τα υποτιμήσω έτσι?)....Συνέχισε, λοιπόν, αυτό που κάνεις...εμένα μ αρέσει πολύ....Φιλιά....Millie | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Υ.Γ. Κάπως έτσι λειτουργούμε σε όλα....νομίζω....Millie | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Millie οι φόβοι είναι συνεχείς και ανασφάλειες φαντάζουν βουνά. Για να είμαι περισσότερο ειλικρινής, τρομάζω με όλα μα πιό πολύ με εμένα... Φιλί Yianni | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Yanni
ότι και να λέμε ότι μας τρομάζει, κατά καιρούς, είναι γεγονός και ίσως η μόνη αλήθεια αυτό που είπες....και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου
Ο ΕΥΤΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ...όμως από την άλλη...ΟΛΟΙ ΦΥΛΑΜΕ ΣΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΒΑΛΑΣΑΜΟ...για όλα...Millie | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Υ.Γ. ...ΒΑΛΣΑΜΟ...; )...μια μικρή διόρθωση στο πάνω...Millie | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Το "βάλσαμο" και τα λοιπά "ματζούνια", θα μου επιτρέψεις να τα θεωρήσω "παυσίπονους στρουθοκαμηλισμούς" Ο πόνος είναι πόνος, ή τον γεύεσαι όπως πρέπει ή του βάζεις τσιρότο και πάς παρακάτω :) Ναι, είμαστε οι χειρότεροι εχθροί μας, μα και αυτό το απολαμβάνουμε όπως τον κάθε πόνο μας... Αν οχι, τότε μάλλον πρέπει να συντονιστούμε ή να κοιταχτούμε (έστω και στα μάτια,). Μπορώ να καθίσω ώρα να αραδιάζω μπούρδες, αν ήξερα οτι δε θα κουράζω όσους διαβάζουν (είδες που υπεραισοδοξώ; ). Κλείνω με το καθιερωμένο φιλί. Πσόσεξε, κάποτε θα σε ρωτήσω πόσα σου έχω δώσει συνολικά :) Yianni | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | ...«παυσίπονους στρουθοκαμηλισμούς»...πολύ όμορφη έκφραση...η οποία όμως όσο και να μου αρέσει όπως τη βλέπω και τη κατανοώ δ ε ν θα τη δεχτώ, σε προσωπικό επίπεδο πάντα, διότι και καθ ότι όπως και με τη... «πυξίδα»...έτσι και με τη συγκεκριμένη λέξη...δ ε ν υπάρχει στο δικό μου λεξιλόγιο...την έχω αποβάλλει...αφού ποτέ δεν τη «βίωσα» και ούτε πρόκειται να το κάνω τώρα...Δεν μπορώ να ξέρω τι κάνουν άλλοι και σίγουρα δ ε ν είμαι σε θέση να κρίνω...όμως «το βάλσαμο»...το έχω συλλάβει (στο δικό μου το μυαλό & υπό αυτή την έννοια το έγραψα) σαν...λύσεις, απαντήσεις, διεξόδους κ.τ.λ. που ψάχνουμε και κάπου...κάπως...κάποτε...θα τις βρούμε....όπως κι αυτό που κάνω εδώ...με τους στίχους...για μένα είναι μια «διέξοδος...βάλσαμο»...Όσο για «το τσιρότο» σκέψου ότι όταν κοπούμε και βάλουμε κάτι τέτοιο πάνω μας...από τις μικρές του τρυπούλες μπαίνει σκόνη, νερό και μας κάνει την «επούλωση» πιο καθυστερημένα...δεν μας καλύπτει και μας αργοπορεί...θεωρούμε ότι μας δίνει ασφάλεια αλλά δεν είναι και τόσο αληθινό...οπότε...κάνουμε συχνές αλλαγές και βάζουμε καινούργια...και ξανά και ξανά...μερικές φορές βάζουμε και χρωματιστά...γιατί βαριόμαστε τα ίδια και τα ίδια...άρα εκ των προτέρων χρησιμοποιούμε υπό μια μορφή και έννοια κάποιο...«βάλσαμο» για να μας περάσει αυτό που έχουμε...οπότε...? Θα κλείσω λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου με τα γνωστά, πλέον, φιλιά....και πάω να «μετρήσω» πόσα μου έχεις δώσει μέχρι τώρα για να μη με πιάσεις «αδιάβαστη»... ; )...Millie | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Υ.Γ. ...πάντως «στο χωριό μου» το «μαντζούνι» είναι το γλειφιτζούρι!!! Οπότε θα κρατήσω τη συγκεκριμένη έννοια που είναι και πιο...γλυκεία... έτσι για να μη βαραίνει και πολύ το κλίμα...Φιλάκια...Millie | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | ...δεν απαντώ, μέχρι να μου δώσεις τον ακριβή αριθμό. Εν αναμονή, τρώω μερικά νύχια ακόμη Yianni | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Please
.μη τρως τα νύχια σου Δ Ε Ν κάνει...εγώ πάντως έκοψα αυτή τη συνήθεια μασουλώντας καλαμάκια....δεν κάνω πλάκα....είχα δοκιμάσει τα πάντα...που λένε...και τελικά ήταν το μόνο που με βοήθησε....9 Φιλιά...έτσι... επειδή είναι το αγαπημένο μου νούμερο....Millie | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
