Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κοιμήσου Έλλη
 Ρακοσυλλέκτρια εσύ, ράκος εγώ… ωραία παρέα ήμασταν
 
Η Έλλη δε θα ξαναμιλήσει
Δε θα ξανακοιμηθεί στα σκαλιά
κυνηγημένη απ’ τους άγριους αέρηδες
Δε θα μου ξαναγελάσει πια
μ’ εκείνη την καλοσυνάτη τρέλα της
Η Έλλη απεβίωσε, ετών 68
Το είδα το χαρτί, με τη μαύρη τρέσα
κολλημένο πάνω απ’ τα κοινόχρηστα
που πάλι ξέχασα να πληρώσω.

Ήταν σχεδόν όμορφη, ξαπλωμένη αναπαυτικά
κάτω απ’ το μαλακό φως των κεριών
Δυό μακρινοί συγγενείς όλο κι όλο
κι ο παπάς της ενορίας με βλέμμα ανακούφισης
Δεν πλησίασα

Τουλάχιστον τον γλίτωσες τον φετινό χειμώνα
Και που ξέρεις; μπορεί αυτό να ‘ναι
το ταξίδι που σχεδίαζες
Έτσι δεν είναι Έλλη;
Νεκρή άλλωστε, όλοι σε αγαπούν
Κι εγώ, δε θα νυχοπατάω πια
όταν γυρίζω απ’ τα ξενύχτια μου
μη σε ξυπνήσω και τρομάξεις
Κανένας πεθαμένος δεν ξυπνάει
Να 'ξερα μόνο ότι πήρες τη μάλλινη εσάρπα σου
Τι καιρό κάνει άραγε εκεί στον Άδη;

Πόσο θα ‘θελα να μη σε ξε-χάσω…
μα αδίστακτος ο χρόνος προχωράει
μπροστά, κι εσύ το ήξερες.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      spontaneous
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
skoutera
09-10-2007 @ 03:37
Στελίτσα πολυαγαπημένη πού έκρυβες τόση τρυφερότητα ; θα σε παρηγορήσω με το να σου πω ότι η Έλλη θα ναι μια χαρά εκεί....κι εσύ θα την θυμάσαι ....μα μόνο μην λυπάσαι ……θα ‘ρθει στιγμή που αυτή η παγωνιά του Θανάτου θα ναι πιο ζεστή σαν έννοια στο μυαλό σου….και δεν θα την ονομάζεις Άδη αλλά δρόμο προς την αιωνιότητα.

::hug.:: Σου λέω την αλήθεια μου.
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
09-10-2007 @ 03:45
Καλημερα Στελλα μου ! Δεν υπαρχουν λογια για τετοιες στιγμες...Μονο μια εικονα ενα δακρυ που κυλαει και λιγες λεξουλες...Θα μου λειψεις, σ' αγαπω...!!! Τα σεβη μου !!!!!
seizeTHEday
09-10-2007 @ 04:09
...
Ας αναπαυθεί η Ψυχούλα της...

(Την Αγάπη μου Στέλλα και μια γλυκιά Καλημέρα σου στέλνω...)
EΡΩΤΙΚΟΣ
09-10-2007 @ 04:55
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΑΕΙ.....
ΝΑΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ...........
Ν΄ΑΝΑΠΑΥΘΕΙ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ.......
::sad.:: ::sad.:: ::sad.::
justawoman
09-10-2007 @ 05:24
Καλημέρα σας φίλοι των στίχων
Συγχωρήστε μου την αμετροέπεια σ' αυτές τις μελοδραματικές αράδες
Ο θάνατος είναι ο μόνος ελεήμων γι' αυτές τις ταλαιπωρημένες ψυχές
Οι δικές μας ανεπάρκειες είναι που δε βρίσκουν απάγκιο κάτι τέτοιες ώρες...
balistreri
09-10-2007 @ 06:35
σε συνέλεξε;
ΑΙΟΛΟΣ
09-10-2007 @ 10:51
Συλλυπούμαι Στέλλα μου.. ::sad.::
Σελίνα
09-10-2007 @ 11:13
... καλή μου...
Α.Ε. ΕΠΕ
09-10-2007 @ 12:33
Αγαπημένη μου φίλη, δεν είναι ποιητής εκείνος που ψυχρά κι αντικειμενικά, σαν χειρουργός της αράδας εγγίζει τα πράγματα. Είναι ο άνθρωπος, που μπορεί να σταθεί και δίπλα στις περιστάσεις, να τις αγκαλιάσει, να γίνει μέρος τους. Αν όχι ο ποιητής, τότε ποιός; Μήπως ο διαχειριστής της πολυκατοικίας;
Η Έλλη, μαζί της αποχαιρετηστήριο φιλί, πήρε τις στιγμές και τις σκέψεις που τις αφιέρωσες. Αυτά, τίποτε άλλο, νομίζω.
MASTER
09-10-2007 @ 13:05
Νεκρή άλλωστε, όλοι σε αγαπούν
αδίστακτος ο χρόνος προχωράει
μπροστά, κι εσύ το ήξερες.
::cry.::
μη ζητάς συγγνώμη Στέλλα. Στο κάτω κάτω η ποίηση για τέτοιες στιγμές ανακαλύφθηκε..... ::sad.::
serraios
09-10-2007 @ 14:16
ας ειναι καλα εκει που παει.....οπως και να το λενε.. ::sad.::
CHЯISTOS P
09-10-2007 @ 14:52
"...μα αδίστακτος ο χρόνος προχωράει μπροστά...."
mikrimagissoula
09-10-2007 @ 19:24
Ρε Στέλλα...γμτ...
Πόσο το ένιωσα να ΄ξερες... ::sad.::
Λύχνος του Αλλαδίνου
11-10-2007 @ 02:37
Τουλάχιστον τον γλίτωσες τον φετινό χειμώνα
Και που ξέρεις; μπορεί αυτό να ‘ναι
το ταξίδι που σχεδίαζες...

Θαρρώ πως ίσως είναι ότι καλύτερο γράφτηκε ποτέ για αυτήν...

Καλημέρα.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο