| |
| | Γράμμα στον Τσε |  | | | "Είναι η πιο ολοκληρωμένη άνθρώπινη ύπαρξη των καιρών μας" Ζαν Πωλ Σαρτρ. | | |
[I]Αγαπημένε μου φίλε,[/I]
κοιτάω έξω που νύχτωσε...
Εδώ και 40 χρόνια έχει νυχτώσει.
Είναι αλήθεια πολύς καιρός
που δεν έχουμε μιλήσει.
Αλήθεια, πως είναι το άσθμα σου;
Πως είναι στη γειτονιά των ηρώων;
Αλλά ξέχασα! Δεν ήσουν ποτέ ήρωας.
"Καλά, αυτός έφυγε νωρίς!"
μου είπε κάποιος για σένα χθες.
"Κι εσύ νωρίτερα..." του απάντησα.
Αγαπημένε μου φίλε,
κοιτάω έξω που νύχτωσε...
Προσπαθώ να διακρίνω τι έμεινε ζωντανό
από το όνειρό σου που σε ταξίδεψε κάποτε.
Ή μήπως εσύ το ταξίδεψες...;
Μελαγχόλησα πάλι...
Θα ήθελες να σε σκέφτομαι ευχάριστα.
Με το ζεστο, καθάριο χαμόγελο στα χείλη σου.
Τα χείλη σου...
που από κάθε τους ανάσα
έπαιρνε ο κόσμος πνοή καινούρια.
Τα χείλη σου, τόσο βαριά
με τους λαούς κρεμασμένους πάνω τους.
Μελαγχόλησα πάλι...
Ας δω μερικές φωτογραφίες να ξεχαστώ...
Η Σιέρα Μαέστρα...θυμάσαι;
Τα ρούχα που κολλούσαν πάνω στις πληγές...
Τα κουνούπια που τα έδιωχναν
οι αναθυμιάσεις των πούρων...
Να κι ο Καμίλο!
Και να ο Αλμπέρτο κι εσύ
κι η Ποντερόσα. Αυτή ήταν γυναίκα!
Δυναμική και γκρινιάρα, αλλά ήξερε...
ήξερε να ταξιδεύει το όνειρό σου.
Η φοράδα που καλπάζει ζωηρά
στης Βολιβίας τα δάση
έχει το ίδιο, βάσκικο μ' εσένα αίμα.
Στα στενά της Σάντα Κλάρα,
ο πάνθηρας σκορπά περνώντας πυρετό.
Μα εσύ ετοιμάζεσαι -ιεροτελεστικά-
το γλυκό σου το πιοτό να απολαύσεις.
Το μάτε, λένε, ήταν το νέκταρ των θεών.
Δεν ξέρω. Δε δοκίμασα απ' όταν έφυγες.
Θυμάμαι, μόνο, τη μικρή πουτάνα να κλαίει
κι εγώ να ριγώ το κορμί μου στην ηδονή της.
Κι αυτή να μου μιλάει για ιστορίες,
για θρύλους της Αβάνας. Και έκλαιγε!
Τότε πρωτάκουσα για σένα, φίλε μου.
Αυτή μου μίλησε και για το Χοσέ Μαρτί.
Για τον Μπολιβάρ και για το Λόρκα.
Για το Ζαπάτα και για το Νερούδα.
Για τον Αλιέντε και για τον Χάρα.
Σε λίγες στιγμές τυφλού έρωτα,
σε λίγες στιγμές μικρού θανάτου,
σε λίγες στιγμές αποθεωτικής τρέλας
Της σκούπισα γλυκά τα δάκρυα κι αυτή
μου χάρισε τις φωτογραφίες που βλέπω τώρα.
Η τελευταία εικόνα σου, φίλε μου.
Στο πλυσταριό του Βαγιεγκράντε
σε ζήλεψε του Μαντένια ο Νεκρός Χριστός.
Πες μου, που είχες καρφώσει το βλέμμα;
Πες μου, γιατί χαμογελούσες ειρωνικά
κάτω από τα πυκνά σου γένια;
Πες μου, πως γίνεται τα μάτια σου
να είναι τόσο φλογερά;
Πως γίνεται ενώ είσαι νεκρός
να είσαι ο πιο ζωντανός που έχω δει;
Μελαγχόλησα πάλι...Συγχώρα με.
Μα τώρα πια, ξέρω τι έμεινε...
ξέρω τι έμεινε απ' το τρελό όνειρό σου.
Δυο τρεις όμορφες φωτογραφίες,
η μικρή από την Αβάνα που έκλαιγε για σένα,
τα χείλη σου, το βλέμμα σου
και η ελπίδα.
__________
_________
________
_______
______
_____
____
___
__
_
[B][I]Hasta la victoria siempre.[/I][/B]
[I][align=right]Οκτώβρης 2007, Θεσσαλονίκη[/align][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 17
Στα αγαπημένα: 4
| | | | | | | |
| | Μάλλον θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής... | | | |
|
MASTER
09-10-2007 @ 16:36 | http://www.youtube.com/watch?v=fIku1y_effg
http://www.youtube.com/watch?v=SynVFM_6ezk
http://www.youtube.com/watch?v=H6gHZ3GzfOE
http://www.youtube.com/watch?v=_vTXQks1QMg | | MASTER
09-10-2007 @ 16:37 | http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1:Andrea_Mantegna_-_Beweinung_Christi.jpg
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=19/1/2003&id=3142&pageNo=5&direction=-1
http://www.kalimera.gr/_NEA/cat_news/preview_news_KALIMERA.asp?news_data_id=88611 | | MASTER
09-10-2007 @ 16:38 | "Θερίζουν του προσώπου σου το εβένινο μετάξι,
νεράιδες και το υφαίνουνε να δέσουν τα μαλλιά τους."
Ν.Καββαδίας, "Γκεβάρα" | | annaΤi
09-10-2007 @ 16:50 | ::hug.::
για την απόδοση... για το συναίσθημα... ::kiss.:: μπράβο Βίκτωρα... | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
09-10-2007 @ 17:00 | ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | zentikes
09-10-2007 @ 17:04 | VENCEREMOS | | MASTER
09-10-2007 @ 19:29 | Ευχαριστώ, παιδιά.
Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν να μη γίνει ύπερ του δέοντος πολιτικό, γιατί ήθελα να εστιάσω κυρίως στον άνθρωπο Τσε και όχι στον επαναστάτη. Για μένα ο Τσε δεν ήταν μόνο σύμβολο αγώνα και επανάστασης, αλλά και σύμβολο ζωής. Δεν ξέρω αν το κατάφερα, οπότε για να γίνω πιο πειστικός ας προσθέσω κι αυτό:
"Δεν είναι ότι θέλω να σου δώσω
πένα αντί για πιστόλι,
αλλά ο ποιητής είσαι εσύ"
Μιγκέλ Μπαρνέτ, "Τσε" | | name_dsp
10-10-2007 @ 00:10 | Μου άρεσε ο τρόπος που χειρίστηκες το θέμα!
Πέτυχες αυτό που ήθελες!
Καλημέρα! ::smile.:: | | ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
10-10-2007 @ 01:17 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Καλημερα !!!!!!!! | | foteinos
10-10-2007 @ 06:26 | θαυμάσιο το αποτέλεσμα... νομίζω πέτυχες τον σκοπό σου ::smile.:: | | Αγνή
10-10-2007 @ 10:25 | Η ποίηση είναι πάντα πολιτική Μάστερ! Ωραίος. | | MASTER
10-10-2007 @ 12:13 | Ευχαριστώ παιδιά.
Αγνή ευτυχώς ή δυστυχώς το αντίστροφο δεν ισχύει. | | spil †
10-10-2007 @ 13:42 | Συνάδελφε, χειροκροτώ ! ::up.:: ::smile.:: ::up.:: | | balistreri
11-10-2007 @ 04:59 | τσέγκες βάρας... | | MASTER
11-10-2007 @ 07:42 | περίμενα να πάει 9/10 για να το γράψω και να το ποστάρω, αλλά άργησα λίγο...Είμαι μεγάλος προβοκάτορας, γι' αυτό το έκανα. Ευχαριστώ άπαντες.
bali, Τσε και βάρα! | | poetryf
11-10-2007 @ 08:53 | Μαζί σου Βίκτωρα...Εύγε και πάλι! ::love.:: | | *Anima*
26-03-2009 @ 12:33 | είσαι εξέσιος....σου αξίζουν πολλά μπράβο....
είσαι φανταστικός....και κατάφερες να μας περάσεις το μήνυμα που ήθελες...!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
