Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πως να ξεχάσω
 Και η ζωή συνεχίζεται ..............
 
Προδόθηκα, γκρεμίστηκα στης καρδιάς το μονοπάτι
σαν τριαντάφυλλο μαράθηκα στ’ όνομα της αγάπης
Η στιγμή της μοναξιάς, της καρδιάς μου ακροβάτης
Με σπρώχνει μ΄ αφανίζει στην άβυσσο, στα βάθη !!!

Πώς να το πιστέψω
πως να το καταλάβω πως
της αγάπης μας το κάστρο
χάρτινο, κόπηκε στα δύο !!

Πληγώθηκα, ματώθηκα στους όρκους μιας αγάπης
ελάφι ελαβώθηκα , στου δικού σου έρωτα τα δάση
Η σκέψη σου αναλαμπή , της ψυχής μου φανοστάτης
με σβήνει, με λιώνει σαν κερί στις θύμησες τα πάθη!!

Πώς να ξεχάσω πώς
πως να το πιστέψω πως
της αγάπης μας το κάστρο
χάρτινο, κόπηκε στα δύο

Πόνεσα και δάκρυσα από τα πικρά δικά σου λόγια
σαν κιμωλία σβήστηκα, στου ονείρου σου τ ΄ανώγια
Η ψυχή μου ποτισμένη απ΄ την πικράδα της φυγής
με χαράζει , με σαπίζει σαν φύλλο παλιάς περγαμηνής !!

Πώς να το πιστέψω
πως να το καταλάβω πως
της αγάπης μας το κάστρο
χάρτινο, κόπηκε στα δύο




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Της καρδιάς αναθέματα ... του κόσμου όλα τα ψέματα
 
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
09-10-2007 @ 19:13
... ::angel.::
iptamenos_gatos
09-10-2007 @ 19:24
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ
Κερασάκι
10-10-2007 @ 00:39
(υπαρχει πολυ αγαπη εδω) ::love.::
πολυ ομορφο...συμφωνω... ::yes.::
EΡΩΤΙΚΟΣ
10-10-2007 @ 01:03
προδόθηκες.....
πληγώθηκες......
πόνεσες..........

τότε μεγαλόπρεπα αγάπησες......
έζησες.....
χαρηκες.....
και πάλι θα χαρείς.....
κι ας νομίζεις οτι σαπίζει
το φύλλο της περγαμηνής.....
λάθος κανεις ...και θα το δεις..... ::love.:: ::up.::
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
10-10-2007 @ 01:12
Υπεροχο ποιημα! Τα σεβη μου Κυρια και Μπραβο σου !!!!!!!
filaraki25
10-10-2007 @ 05:06
υπεροχο ειναι ελενη . ::hug.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
10-10-2007 @ 07:39
Πόνεσα και δάκρυσα από τα πικρά δικά σου λόγια
σαν κιμωλία σβήστηκα, στου ονείρου σου τ ΄ανώγια
Η ψυχή μου ποτισμένη απ΄ την πικράδα της φυγής
με χαράζει , με σαπίζει σαν φύλλο παλιάς περγαμηνής !!


Πόνεσα μ' ακόμα σ' αγαπώ... ::love.::
Giasemi
10-10-2007 @ 08:13
Μπράβο Λενάκι Υπέρορο Ποίημα ............ ::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
skoutera
10-10-2007 @ 09:54
Γνωστά μου φαίνονται αυτά....και συμπάσχω... ::theos.:: ....το πιο ωραίο η ζωή συνεχίζεται και ακόμα το πιο ωραίο είναι η λατρευτή αγάπη σου που κάποιος την γυρεύει. ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο