aperadosini
10-10-2007 @ 15:20 | ωραιο και διδακτικο ::smile.:: | |
ΞΑΝΘΙΩΤΙΣΣΑ
10-10-2007 @ 15:22 | υπέροχο ::up.:: | |
Μαρία Χ.
10-10-2007 @ 15:23 | Μετρητοίς.. κάτι ξέρουμε κι εμείς... | |
CHЯISTOS P
10-10-2007 @ 15:25 | τσαούσα !.... | |
Μαρία Χ.
10-10-2007 @ 15:30 | Τρέλα μου !... | |
CHЯISTOS P
10-10-2007 @ 15:32 | το ραβανί πρώτα.... | |
elena351
10-10-2007 @ 15:36 | Amartwle......YES.....ola edw plhrwnonte se- e- se perikalw kai metrhtois opws leei kai h koumparoula mou!!! ::cool.:: ::hug.:: kai ravani.....kamari mou....ti allo thelei to paidi mas????? | |
Μαρία Χ.
10-10-2007 @ 15:42 | Θέλει και δυο καντάρια ξύλο για να στρώσει κουμπάρα μου.. από χέρι επιδέξιο.. συμφωνείς??? | |
elena351
10-10-2007 @ 15:44 | Ti ekane mwre to paidi mas na to deiroume????......me ta xeria 8a ponesoun sto telos.....me mastigio......tou xreiazetai!!!!! | |
CHЯISTOS P
11-10-2007 @ 05:55 | Απίθανοι είστε !.... (κι ευτυχώς δεν ξέρει κανείς από ...μαστίγια...!)
καλό σας μεσημέρι ! | |
balistreri
11-10-2007 @ 06:05 | ε, όχι και κανείς... ::whist.:: | |
Spartinos
11-10-2007 @ 06:36 | ΥΠΕΡΟΧΟ !!!ΧΡΗΣΤΟ
ΜΠΡΑΒΟ ::up.:: | |
agrampeli
11-10-2007 @ 07:16 | ΥΠΕΡΟΧΟ ::up.:: ::up.:: ::theos.:: | |
Μαρία Χ.
11-10-2007 @ 07:23 | Mε balistreri... ::razz2.:: ::laugh.:: ::kiss.:: | |
poetryf
11-10-2007 @ 08:34 | "Μ΄ άρεσε πάντα να γελώ
για ότι έκανα μελό
σε βάρος κάποιων άλλων..
Ποτέ δεν έβαζα μυαλό
όλοι με πέρναγαν τρελό
και μ’ αποφεύγαν, μάλλον"
Εγω κρατώ αυτό γιατί με εκφράζει...!!!
Φιλάκια κουμπάρε!
Α! Το τελευταίο μου γραπτό ειναι αφιερωμένο σε εσενα και την κουμπάρα
με την αγάπή μου!!! ::love.:: | |
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
12-10-2007 @ 01:45 | Οπως τα λες φιλαρακι μου..Ολα εδω...ολα εδω !... | |
Μαρία Χ.
14-10-2007 @ 17:52 | Το βρήκα !!!... Δικό σου αγάπη μου.. εύχομαι να τ' ακούσεις κιόλας...
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ποτάμι μαύρο
Στίχοι: Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης
Μουσική: Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης
Είμαι στημένος χρόνια εδώ,
σ' αυτή τη γη,
σ' αυτό το σώμα.
Είμαι στημένος χρόνια εδώ,
σ' αυτή τη μυρωδιά,
στο χώμα.
Είμαι στημένος κι απορώ,
πόσο η βροχή έχει αλλάξει
κάποτε έβρεχε νερό, τώρα με καίει σαν με στάξει
Και δε μπορώ να γίνω
άνεμος σαν κι εσένα,
είμαι ποτάμι μαύρο,
κυλάω απελπισμένα.
Κλεισμένος σε δυο όχθες,
τις τρώω, μα δε φτάνω
ποτέ σ' αυτό που νοιώθω,
πάντα σ' αυτό που χάνω
Είμαι στημένος χρόνια εδώ,
τα πάντα γύρω μου αρνούνται
ν' αλλάξουν ή να κινηθούν,
την κάθε σκέψη μου φοβούνται.
Φοβούνται μήπως αρνηθώ
τη νέκρα τους να κάνω βιος μου,
κι ο φόβος τους είναι σχοινί,
δένεται αγόγγυστα ο λαιμός μου.
::love.:: ::kiss.:: ::hug.:: | |
Μαρία Χ.
14-10-2007 @ 17:54 | Παναγία μου.. τί έγραψε.. τί τραγουδά ο άνθρωπος !!!
Αριστούργημα δεν είναι ??? ::kiss.:: | |
 |
