| |
Έχεις πολλά που αρνείσαι να τα δεις.
Μονάχες πτυχές μοναξιάς αφουγκράζου σκουριασμένα.
Καρέκλες σπασμένες αντηχούν στα λαδάδικα,
κουρασμένες ελπίδες ξαναζούν βασανισμένα
με μόνη ακρόαση το αίμα τους.
Απαρχαιωμένες φωνές που ακούγονται δεν βγάζουν λόγια,
μόνο κάτι περίεργους φθόγγους φθοράς και απαξίωσης
γεμάτους μυρωδιά από βόθρους.
Σαν ξαναζείς, λοιπόν, την επανάληψη,
μικρές συννεφιές σκιάζουν το κορμί σου,
τριγυρνούν με τα τιμής και συμπαράστασης
για να σου δώσουν ένα απρόσμενο παραμύθι.
Έτσι, ποτέ δεν γνώρισα τι είναι οι αλήθειες...
Μοιάζουν με πέταλα σιωπής και με βουβής διαμαρτυρία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
