stixoi.info: Δυνατές κι αδύναμες λέξεις ζωής

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Δυνατές κι αδύναμες λέξεις ζωής

είναι όμορφο να σου χαμογελά η τύχη όσο και η αγωνία να σταθείς αντάξια ώστε το χαμόγελο να γίνει γέλιο. Αφιερωμένο στο πειραιωτάκι.

Ξέρεις, δεν είμαι εγώ αυτή που κράτησε τη φιλία στα χέρια της
σαν ροδοπέταλο στ΄ ακροδάχτυλα.
Εσύ το κράτησες ζωντανό και μυρωδάτο στέλνοντάς μου
κάθε φορά τη μυρωδιά του όποτε η δυσωδία μου με πλημμύριζε.
Τ’ αγκάθια απ’ το ρόδο ποτέ δε μου ‘στειλες,
μόνη σου τα κράταγες να σε ματώνουν μα εγώ ποτέ να μην το νιώσω.
Δε σ’ ένιωσα ποτέ μακριά κι ας μας χώριζαν συνοικίες
ή πόλεις ολόκληρες
γιατί ποτέ δεν ήσουν.
Δεν ένιωσα ποτέ τον τρόμο σου σαν μ’ έβλεπες να αιωρούμαι
ανισόρροπα σε νοητές γέφυρες που έγερναν επικίνδυνα
σε απύθμενους γκρεμούς παρά άπλωνες τα λόγια σου σα χέρια αντίβαρο.
Πόσα σου χρωστώ ίσως ποτέ να μην το μάθεις
γιατί οι λέξεις μου σιγοσβήνουν μπροστά στην ένταση της αλήθειας.
Μη μου θυμώνεις.
Αναπνέαμε αέρα ελευθερίας η μία απ’ την άλλη χρόνια τώρα.
Βογκούσαμε κάτω από ασπίδες προστασίας
γυρεύοντας την απαρχή του πόνου
ώσπου όλα τα διαλύαμε με δύναμη μόλις ερχόταν η ώρα της αναγνώρισης.
Ναι. Ασπίδα ήσουν για μένα
κι εγώ ασπίδα για σένα σε μια ακούραστη εναλλαγή.
Κι ίσως μας ένωνε πιο δυνατά το γέλιο κι η χαρά όταν ερχόταν, ε;
Δεν φαίνεται η αγάπη μόνο στα δύσκολα
μα στις χαρές επίσης και τότε γίνεται συμπαγής κι έγχρωμη
σαν ένας τεράστιος πίνακας τ’ ουρανού μας.
Κάποτε είπα, ποτέ δε θα μπορέσω να σου ανταποδώσω τούτο το δόσιμο.
Μα τώρα, που ξέρουμε πως ό,τι έχουμε ανάγκη απλώνεται μπροστά μας,
Μια μοναδική προσευχή ψελλίζω με το μυαλό και την ψυχή.
Δε θέλω τίποτα να σου ανταποδώσω
δε θέλω σε καμιά δύσκολη στιγμή να είμαι εκεί
γιατί ποτέ δε θα το χρειαστείς.
Μα θα ‘μαι αδιάκοπα εδώ να χαίρομαι με τις χαρές σου
και να απολαμβάνω την ανταλλαγή των μέσα λέξεών μας
που ζωντανεύουν και χαίρονται μ’ αυτό το δώρο.

Στο ψιθύρισα χθες βράδυ, θυμάσαι;
Αυτό το δωματιάκι μου είναι τόσο οικείο με τα χρώματά του
σαν να είμαι στο δικό μου.
Πράγματι είμαι.
Σε τούτο το δωμάτιο δεν υπάρχει δικό σου και δικό μου,
έχουν γίνει ένα σ’ εκείνο το δικό μας σύμπαν μιας αιώνιας αλλαγής.
Μικρό όσο η μικρότητά μας, μεγάλο σαν τη ψυχαγκαλιά μας.
Καλημέρα ζωή!


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 9 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Φιλία,Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Κάθε μέρα με χάνω http://www.asterotropio.blogspot.com/

ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 15-10-2007 @ 04:00	Ωραια τι καταλαβες τωρα? Με διεταξε η καρδια να φτιαξω μια λιστα με δυνατες και αδυνατες λεξεις, και απο την αλλη η ψυχη μου το απαγορεψε..εμφυλιος...Γαμω την τρελα σου πρωι πρωι...Φιλια !!!!!
foteinos 15-10-2007 @ 06:19	έτσι όπως το περιγράφεις καλά είπες... καλημέρα ζωή ... σου απάντησε? (εσωτερικό μεγαλείο) ::smile.::
iptamenos_gatos 15-10-2007 @ 06:26	::hug.::
Ίμερος 15-10-2007 @ 16:31	Σαν τον μεθυσμένο που κρατάει την κολόνα γιατί γέρνει κρατάμε κι εμείς τη ζωή... φιλιά
Αστεροτρόπιο (Jeny) 15-10-2007 @ 16:46	Φωτεινέ μου απάντησε (δικό της) Ντέρο την τρέλα μας γενικώς και οι εμφύλιοι πανικός. Ιπτάμενε... Ίμερος μου άρεσε η παρομοίωσή σου. Τα φιλιά μου επίσης. Καληνύχτα αγαπημένοι. ::smile.::
mikrimagissoula 15-10-2007 @ 19:47	Έχεις μια ψυχή...τόσο μα τόσο... ::love.:: πολλά πολλά φιλιά Τζενάκι... καλημέρες...
justawoman 16-10-2007 @ 03:36	Απόσταγμα ψυχικής περίσσειας... αυτό είσαι Τζένη μου! ::love.::
Ηλιαχτίδα 16-10-2007 @ 13:46	Μια καλησπέρα στο Τζενάκι. Ελπίζω να σαι καλα ::kiss.::
vandocrazy 18-10-2007 @ 11:32	::cry.:: πολύ συγκινητικό...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο