| |
μέρος πέμπτο
¨Μα εκείνος ,που έχει χάσει την υλική του υπόσταση,τον φλοιό του δηλαδή¨¨του απάντησε χαμογελώντας και συνέχισε ...¨την εποχή που κτίσθηκε εκείνος ο τοίχος, ήσουν ήδη πεθαμένος προ πολλού φίλε μου,δηλαδή..ανύπαρκτος για την δική τους εποχή¨¨
¨΄δηλαδή αυτές οι γνώσεις με τα δάκρυα και τα αίματα σ εκείνους τους τοίχους ανήκουν στο μέλλον,?¨¨Ο γέροντας κάθησε για λίγο στη βάση του ενός απ τους δυο τοίχους αντικρυστά του, προτρέποντας να τον μιμηθεί.¨΄Είσαι γέννημα και θρέμμα του 18ου αιώνα και έπρεπε να ψηλαφίσεις μόνο τις έως τότε γνώσεις.Όμως εσύ προχώρησες σε μελλοντικές ,ακατάληπτες και ακατάλληλες για την εποχή σου ¨¨
¨¨Δηλαδή πόσο προχώρησα σεβάσμιε ?¨¨ψιθύρισε με συστολή ο αναζητητής χαμηλώνοντας το κεφάλι.
Κοίταξε λοιπόν φίλε μου, εκείνοι οι τοίχοι που σε ταλαιπώρησαν,περιέχουνε γνώσεις του 20ου αιώνα , που για την εποχή σου δεν αποτελούν γνώσεις ,αλλά προφητικά οράματα, ίσως και παραισθήσεις¨¨
Τότε ο αναζητητής κατάλαβε πως είχε απορροφήσει στη βιασύνη του γνώσεις ..άγνωστες,που αν αποτολμούσε να τις κοινοποιήσει στους σοφούς της εποχής του, στα σίγουρα θα τον χαρακτήριζαν από ¨¨ευφάνταστ﨨,ως και ¨παράφρονᨨ .
¨το ότι ήσουνα ήδη νεκρός για την εποχή τους,αυτό σ έσωσε ¨΄συνέχισε ο γέροντας ατενίζοντας κατάματα και χωρίς φόβο τον ήλιο.¨¨και γιατί αυτό μ έσωσε γέροντα?¨¨ψέλλισε ο αναζητητής της γνώσης,απευθυνόμενος σ εκεινον που τουχε σώσει τη ζωή.¨¨γιατί το αποφλοιωμένο,δηλαδή εκείνο που δεν έχει πλέον υλικό φλοιό,δηλαδή το νεκρό .. δεν πεθαίνει φίλε μου¨¨του απάντησε και στο κατόπιν αφέθηκε στον κόσμο των ονείρων,που μόνο ο ύπνος χαρίζει στους θνητούς
¨΄Επομένως στην πραγματικότητα δεν μου έσωσες την ζωή,αφού ήμουνα ήδη νεκρός στην εποχή τους ¨¨φώναξε με οργή ο αναζητητής, ρίχνοντας ταυτόχρονα άγριες ματιές στο γέρικο κορμί που ήδη αναπαυόταν απέναντι του.
Τότε ο γέροντας ανασηκώνοντας το κεφάλι , του απάντησε σχεδόν ωρυόμενος ¨¨Κινδύνευες όμως να χάσεις τα λογικά σου ανθρωπάκο ,καθώς οι γνώσεις που απορρόφησες απ το μέλλον ,θα ερμηνευόντουσαν σαν παραμύθια απ τους ανθρώπους της εποχής σου,όταν θάβρισκες το μονοπάτι της επιστροφής ,γιατί στην εποχή σου είσαι ακόμα ζωντανός !.¨¨
Πάλι ακατάληπτα τα λόγια του,που όμως κάπου βαθιά μέσα του ένοιωσε πως ίσως να τον είχε παρεξηγήσει.¨¨μα αφού ήμουνα νεκρός την εποχή εκείνη του μέλλοντος ,γιατί κινδύνευα να χάσω τα λογικά μου σεβάσμιε?¨¨
Ο γέροντας τότε ανασηκώθηκε και με δυσκολία και ακούμπησε ξανά την πλάτη του στον τοίχο τονίζωντας με έμφαση την κάθε του λέξη.¨¨το πνεύμα παραμένει ζωντανό σε όλες τις εποχές, ενώ η ύλη ανήκει μόνο στη δική της και σ αυτήν μόνο φθείρεται και πεθαίνει.Στην ουσία λοιπόν,το πνεύμα σου και μονάχα αυτό διέσωσα εκείνη την ώρα αυθαδέστατε αναζητητή της γνώσης ¨¨
ο αναζητητής τότε ένοιωσε ντροπή για τα προσβλητικά του λόγια και αφού ζήτησε ταπεινά συγνώμη απ τον σωτήρα του,αποτόλμησε παρακλητικά να του ζητήσει μια μεγάλη χάρη
¨¨Σε ικετέυω γέροντα,θα ήθελες να μου δείξεις το χρυσό μονοπάτι έστω και φευγαλέα,απλά να το αποτυπώσω στα μάτια για λίγο?¨¨
¨΄ώστε αναιδή μου αποφλοιωμένε,θέλεις τόσο πολύ να ρίξεις μια ματιά στη χρυσή εποχή που συνεχίζεται μετά τη σιδερένια?
Ναί,ναί απάντησε ο αναζητητής της γνώσης και έσπευσε με δάκρυα στα μάτια να του φιλήσει το χέρι
Ο γέροντας τότε σηκώθηκε ορθός χωρίς καμιά βοήθεια παρα με μόνο στήριγμα το μπαστούνι του και του ζήτησε να τον ακολουθήσει ,αλλά χωρίς ν αγγίζει τους τοίχους που θα συναντούσαν.
¨¨Εμένα μόνο θα ακουμπάς και μέσα από μένα θα μπορείς να δείς αυτό που αναζητούσες μια ζωή,διαφορετικά αν ψηλαφίσεις τους τοίχους,θα χάσεις το φώς σου για πάντα,όπως εγώ¨¨
Αυτα ήτανε και τα στερνά λόγια του γέροντα πριν ξεκινήσουν για την μεγαλύτερη και δυσκολότερη πορεία ,την αναζήτηση του χρυσού μονοπατιού της γνώσης.
Marakos
συνεχίζεται
¨
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
