| |
[font=Georgia][B]
Σ’ αγάπησα στα αλήθεια
Κι αν έγινες συνήθεια
Δεν έπαψες να είσαι στην καρδιά μου.
Και τώρα που σε χάνω
Νοιώθω πως πλέον φτάνω
Στο τέλος, στην απάνθρωπη ερημιά μου.
Δεν ήμουν στον αγώνα
Δεν πάτησα στο χώμα
Ατέλειωτα ταξίδια είναι η ζωή μου.
Κι οι άνθρωποι κοιτούσαν
Μα δεν ανησυχούσαν
Για τη βαθιά και αγιάτρευτη πληγή μου.
Οι ώρες μας περνούσαν
Κι οι σκέψεις προσπερνούσαν
Την ίδια την αδιάφορη ζωή μου.
Βαριά τα βήματα μου
Και τα παθήματα μου
Στην έρημο αφήνω την πνοή μου.
Ανήσυχος διαβάτης
Και θύμα της απάτης
Που χρόνια τώρα τρώει την ψυχή μου.
Δεν ένοιωσα τα χρόνια
Δεν έπαιξα στα χιόνια,
Δε βρήκα στη ζωή την αφορμή μου.
27.03.1996
[/font][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
