| |
Είναι μια χώρα που τη λένε "Χωρίς όνομα"
εκεί οι άνθρωποι γυρεύουν τη ζωή τους
φαρμάκι στάζει το στερνό τους το ξημέρωμα
μες το μικρό το κοκαλιάρικο κορμί τους
Περνούν οι μέρες σάν τα βράδια τ΄αξημέρωτα
περνούν οι νύχτες βουτηγμένες μες το κλάμα
φτερά τα όνειρα αδάμαστα κι αμέρωτα
συνηθισμένο της ζωής σαν πρωτοδράμα
Ρεφραίν
Ανώνιμοι της γης
ανθρώποι της πληγής
τα μάτια σας δεν είδα, όμως ξέρω
Για σας θα τραγουδώ
κι άν βρίσκομαι εδώ
μαζί σας θα πονώ, θα υποφέρω
Είναι μια χώρα που σ αυτήν εγώ γεννήθηκα
και τα ψωμιά σαπίζουν μες τις αποθήκες
κι όμως φωνάζω για χρυσάφι που στερήθηκα
κι ας ξημερώνομαι σε μπαρ και δισκοθήκες
Περνούν οι νύχτες άσωτες χωρίς συνείδηση
με τα στομάχια μας βαρυστομαχιασμένα
μες τα μπουζουκια που γυρνώ δεν παίρνω είδηση
ότι υπάρχουν και παιδάκια πεινασμένα
Ρεφραίν
Ανώνιμοι της γης
ανθρώποι της πληγής
τα μάτια σας δεν είδα, όμως ξέρω
Για σας θα τραγουδώ
κι άν βρίσκομαι εδώ
μαζί σας θα πονώ, θα υποφέρω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
