| |
Μάνα γη
εσύ
που σπέρνεις βλαστάρια
και φυτρώνεις καρπούς
οδηγούς της ελπίδας
στο μέλλον του κόσμου.
Μάνα γη
εσύ
που μεθάς
μ` ένα ποτήρι μούστο
παίζοντας
του Ορφέα τη λύρα.
Μάνα γη
εσύ
που ζεσταίνεις
με την φλόγα σου
τις σκοτεινές γωνιές
του κορμιού μου.
Μάνα γη
εσύ
που ιδρώνεις
στο άγγιγμα του ήλιου
και λιώνεις
στην λάβα των αισθήσεων.
Μάνα γη
εσύ
που δονείσαι ολόκληρη
στο άγγιγμα του μελισσιού
που αναζητά
στα βουνά της Βαρυμπόμπης
την αίσθηση του απόλυτου.
Μάνα γη
εσύ
που γεμίζεις
παρτέρια με λουλούδια
για να στολίσεις τον καμβά
ξεχασμένων ονείρων.
Μάνα γη
εσύ
που ξαμώνεις το φεγγάρι
με την σαϊτιά της Άρτεμις
ενώνοντας τους δύο κόσμους
το φως με το σκοτάδι.
Μάνα γη
εσύ
που αναζητάς καβάλα
σε μια τσιμεντένια στέγη
την μαγεία της αστρικής σκόνης
που άφησε στο διάβα του
ο κομήτης χάλευ.
Μάνα γη
εσύ
που φυλακίζεις την Αφροδίτη
στα σωθικά σου
και αφήνεις ελεύθερες
τις Ερινύες
να βγουν κυνήγι
στο γυάλινο πύργο
των ονείρων σου.
Μάνα γη
εσύ
που με το ραβδί
της νεράιδας του παραμυθιού
μεταμορφώνεις
τον θάνατο σε ζωή.
Μάνα γη
Μην κλάψεις ποτέ.
Μην κλάψεις ποτέ μόνη σου
Φώναξε με
να κλάψουμε μαζί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
