| |
Πώς να το πω , και τι να πω και τι να γράψω πάλι
Παίρνω ανάσα ,παίρνω φιλί ανοιγω το μπουκαλι
Κι η φαντασία μου μικρή χωράει στο ποτήρι.
Παρέα έχω το πιοτό, δε μου χαλά χατήρι
όπως αυτό που άδειασε ,αδειάζει η θύμηση μου
μεσα στις φλέβες έτρεξε η μόνη επιλογή μου.
Γυρνώ σκυφτός, γονατιστός και πιάνω το κεφάλι
άδειασε το ποτήρι μου και μεγαλώνει η ζάλη
Στο πάτωμα είναι ο φελλός και γέρνω και κοιτάζω
Σέρνω το μάτι, το μυαλό και μέσα μου φωνάζω
Ποτάμι τρέχει η μοναξιά κι αρχίζει και με πνίγει
μες τη ψυχή κι άλλη πληγή ξανά πάλι ανοίγει
Δεν είναι λύση ,τελικά το πόνο να μεθύσω
Μα που να βρω τη λογική τον κόμπο για να λύσω
Έτσι κομμάτια έπεσα επάνω στο κρεβάτι
Έκλεισε μάτι η μοναξιά, κλείνω κι εγώ το μάτι.
Πώς να το πω και τι να πω, μα τινα κάνω πάλι
Τη μοναξιά σα το πιοτό τη κλείνω στο μπουκάλι…..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
